Column dominee Coen van Alphen: Voor en tegen

En opnieuw is er verdeeldheid in de samenleving. Nu over het coronatoegangsbewijs, afgekort ctb. Het probleem is dat voor- en tegenstanders allebei gelijk hebben. Niemand wil een tweedeling in de maatschappij (dus: geen ctb). Maar niemand wil ook tot in het oneindige anderhalve meter afstand houden (dus: wel ctb). Het is dan ook te hopen dat deze maatregel niet lang nodig zal zijn. Het is vooral te hopen dat we elkaar voor die tijd niet de tent uitgevochten hebben. Wat een felheid in de reacties pro en contra. Er vallen grote woorden als ‘gestraft worden’, ‘dwang’ en ‘slachtofferschap’. Alsof we in een dictatuur leven. Terwijl we toch echt een vrij en democratisch land zijn, waar ieders mening gehoord mag worden.

Je zou bijna vergeten hoeveel er al weer kan, na de strenge lockdown, nog maar een half jaar geleden. Wat een geluk dat het zoveel beter gaat met de corona-situatie in ons land! We kunnen weer op vakantie, zelfs naar het buitenland. Het is sindskort weer mogelijk om fysiek naar je werk te gaan. Heerlijk om achter dat scherm vandaan te komen. ’s Avonds kunnen we weer naar een concert of voorstelling, want de zalen zijn weer open. Fijn voor de artiesten, fijn voor het publiek. OK – wel even testen als je niet gevaccineerd bent. Wat dat betreft: niemand is verplicht om zich te laten vaccineren. Maar voor wie wil, is er een vaccin beschikbaar. Dat kan niet elk land zeggen. Op weg naar je werk of naar het theater mogen we weer met het openbaar vervoer reizen (mondkapje niet vergeten). Op zondag mogen we weer naar de kerk – zonder coronatoegangsbewijs, wél met ruimte voor elkaar.

Misschien wel het belangrijkste van alles: we kunnen en mogen weer dichter bij elkaar komen. Het was voor niemand gezond om zo afgezonderd te leven. We kunnen weer gewoon op bezoek gaan – altijd een goed idee, zeker in deze Week tegen de eenzaamheid. We mogen zelfs weer knuffelen en handen geven, al is dat laatste nog even wennen. Zo zijn we weer bijna terug bij het oude normaal.

Bijna – en wat dat laatste stukje betreft, waarom is het toch zo moeilijk om elkaar wat ruimte te geven en wat ongemak te verduren? Ook dat hoort bij een democratie: niet alleen dat jij je stem mag laten horen, maar ook dat je naar een ander luistert, om dan samen te zoeken naar een oplossing. Het is tijd voor de wijsheid van Erasmus, zoals je kunt lezen op de luchtkokers bij Rotterdam Centraal: ‘Laat ieder zijn eigen overtuiging eren zonder die van een ander te beledigen’.