Column dominee Coen van Alphen: De magnolia bloeit

Het is de mooiste tijd van het jaar. Dat merk je niet als je binnen blijft. Daar lijken alle grijze dagen op elkaar, tijdens deze eindeloos durende lockdown. Maar bij alles wat op het moment niet mogelijk is, naar buiten gaan kan altijd. Dus: fietsen, wandelen, kijken! Want de magnolia’s bloeien.

Er staan er heel veel in het dorp. Van bescheiden exemplaren tot enorme joekels. Het grootste deel van het jaar zien ze eruit als doodgewone bomen. Maar de laatste weken viel het op hoe bomvol ze zaten met roze, witte of paarse knoppen, als tulpen zo groot. Wachtend op een onzichtbaar teken om open te gaan. En nu opeens is het zover: pure schoonheid die tentoongespreid wordt.

Misschien valt die kleurenpracht wel extra op na de kale en moeizame wintermaanden die we achter de rug hebben. Het is nog steeds crisis in het land en daar kun je soms flink chagrijnig van zijn. Wat duurt het lang. Kommer en kwel is het ook in de media, waar elk incident in het land tot in den treure besproken moet worden. Allemaal heel belangrijk misschien, maar… kijk eens naar buiten mensen, hoe welig de magnolia’s bloeien.

De natuur trekt zich van al die ellende niks aan. Het wordt gewoon lente, omdat dat nu eenmaal moet. Dus steekt er overal nieuw groen de kop op, werd ik om vijf uur ‘s nachts wakker omdat er een merel naast mijn raam begon te zingen, en bloeien de magnolia’s. Zoveel pracht, je kan er naar blijven kijken. Helend voor de ziel is het. En, net als de geuren van al die bloesem, het warme zonlicht op je huid en alles wat er nog meer te ontdekken valt als je naar buiten gaat: het is allemaal gratis.

In de kerken klinkt deze week weer het Paasverhaal van nieuw leven en van nieuwe hoop die dat bracht. Of je nu wel of niet gelooft, hoop hebben we allemaal nodig om vol te houden nu en zicht te houden op betere tijden straks. Intussen bloeien de magnolia’s. Kijk goed, want het is zo voorbij. Zalig Pasen!