'Boeren en natuur zijn volgens mij twee uitersten.'
'Boeren en natuur zijn volgens mij twee uitersten.'

Buytenland: 'Hier heb je als boer geen toekomst meer'

Algemeen

Door Hans de Bruyn

RHOON – Het Buytenland van Rhoon zorgt al jaren voor verhitte gemoederen in Albrandswaard. Al in mei 2001 bracht het kabinet deel 1 van de Planologische Kernbeslissing-plus (PKB+) Mainportontwikkeling Rotterdam en het bijbehorende milieueffectrapport uit. Hierin staan voorstellen om de Rotterdamse haven uit te breiden (met de Tweede Maasvlakte) en om de kwaliteit van de leefomgeving in de Rijnmond te verbeteren; de zogenaamde dubbele doelstelling. Die laatste moest onder meer behaald worden door de aanleg van nieuwe natuur, door het bestrijden van lawaai en schadelijke emissies en door het creëren van een beter leefmilieu in de regio.
Vele jaren later, op 26 april 2010, stelt de gemeenteraad van Albrandswaard vervolgens het nieuwe bestemmingsplan vast voor, zoals het gebied vanaf die dag gaat heten, het Buytenland van Rhoon. Het plangebied van dit bestemmingsplan beslaat onder meer het stuk voor het toekomstige landschapspark maar ook delen van de Rand van Rhoon. Daarna, maar eigenlijk ook al in de jaren daarvoor, ontstaan er twee kampen. De mensen die graag meer recreatie en natuur in het gebied zien komen en de mensen die de polders eigenlijk willen behouden zoals ze al jaren zijn geweest, met vooral agrarische activiteiten. En ook onder de boeren in het gebied heersen verschillen van mening. Sommigen willen blijven, anderen zien meer heil in een vertrek. In deze serie in de Schakel komen zij, de boeren, aan het woord. In deel 2 Ary Barendregt. Hij zal vertrekken.

De boerderij van Ary Barendregt staat aan de Veerweg in Rhoon; de Portlandhoeve. Een monumentaal pand waarvan de eerste steen gelegd werd in 1803. De hoeve is onder meer bekend door 'het vrouwtje van Portland' en door de Napoleonroute die erlangs loopt. Het pand is sinds 1904 in het bezit van de familie Barendregt. De nu vijftigjarige Ary Barendregt is dan ook geboren en getogen aan de Veerweg en hij nam de boerderij in 1988 over van zijn vader.
,,Wij verbouwen hier aardappels, uien bieten en tarwe op 55 hectare grond. En die 55 hectare is gewoon te klein, zeker ook met het oog op de toekomst. Wij hebben altijd tegen elkaar gezegd als we weggaan moet het beter worden en dat wordt het ook. In de Hoeksche Waard bij Numansdorp, daar gaan wij namelijk heen, hebben we straks de beschikking over 90 hectare. En alles helemaal nieuw. Alle opstallen moeten we daar nog gaan plaatsen; we gaan een heel nieuw bedrijf beginnen. We hopen daar in januari de vergunning voor te hebben. En we blijven daarna ook nog wel even in Rhoon. Na onze start in de Hoeksche Waard houd ik ook hier in Rhoon zeker nog twee jaar lang een stuk land om te bebouwen. Hoe lang dat zo blijft, moet de toekomst uitwijzen.''
Barendregt heeft de redenen voor zijn vertrek duidelijk op een rijtje. ,,Boeren en natuur, dat zijn volgens mij twee uitersten. Dat gaat niet samen en dus zie ik dat niet zitten. Ten eerste mag er dan niet meer gejaagd worden. En als boeren hebben wij last van die dieren waarop nu nog wel gejaagd wordt. Daarnaast waait er door al die natuurvriendelijke akkerranden en oevers veel onkruid over je hele land. En zie dat maar weer eens weg te krijgen zonder chemische bestrijdingsmiddelen. En tot slot is het voor ons nu al een probleem om de mensen weg te houden van ons land. Daarvoor heb ik al drie keer op het politiebureau gezeten. Mensen pikken onze gewassen gewoon of ze willen hun kinderen wat leren. Er stond een keer een vader die zijn kinderen wilde laten zien hoe uitjes groeien en daarvoor had hij er maar even een paar uit de grond gerukt. En dat heeft niets te maken met een natuurrand of een hek om je land, maar gewoon met mentaliteit. En als je dan weet dat wanneer het Buytenland van Rhoon doorgaat er hier nog veel meer mensen komen kijken en recreëren, dan houd ik mijn hart vast. Dat zal niet lang goed gaan. In de Hoeksche Waard, waar ik nu al een jaar bezig ben op het land, is dat totaal geen probleem. Maar dat ligt ook veel verder weg van Rotterdam natuurlijk. En ooit wil m'n dochter het bedrijf wellicht overnemen en die wil je dan wel een toekomst bieden natuurlijk. En hier bij Rhoon heb je die als boer echt niet meer.''
Doet het Barendregt geen pijn om zijn monumentale geboortehoeve te verlaten? ,,Ik ga niks missen, denk ik. Ik zal wel even moeten slikken wanneer ik de deur voor het laatst dicht doe want ik ben hier nu eenmaal geboren, maar verder heb ik er niks mee. Het pand moet als monument sowieso behouden blijven en dat vind ik wel een prettige gedachte. Maar of het een boerderij blijft of een pannenkoekenhuis wordt, maakt mij helemaal niets uit.''

Advertenties uit de krant