Column Astrid: Vriendschap

Iemand die je door en door kent, die je nukken, grillen en spontane acties accepteert zoals ze zijn, je niet veroordeelt en altijd voor je klaar staat. Zulke vrienden zijn zeldzaam en daar moet je dus zuinig op zijn. Zo’n vriend die je belt om te vertellen dat je nieuwe sokken hebt gekocht of omdat je even wil weten hoe het met hem of haar is. Iemand die het niet erg vindt dat je de ene dag een briljant idee hebt en daar uitgebreid over vertelt en de volgende dag alweer een nieuw grandioos plan hebt wat je uiteraard ook even moet meedelen. Zo’n vriend die je meeneemt voor afleiding naar een expositie in Amsterdam als het allemaal even niet zo lekker gaat of een wandeltocht door de duinen in Kijkduin uitzet om een mooi filosofisch gesprek te voeren.
Ik denk dat je als single iets anders met vriendschappen omgaat dan de samenwonende/getrouwde medemens. Vriendschappen worden net iets intensiever als je thuis alleen op de bank zit en graag je verhaal wil delen. Natuurlijk heb ik twee heerlijk pubers, maar die zitten niet altijd te wachten op mijn avonturen.

Toch weet ik inmiddels dat deze intensieve vriendschappen niet hetzelfde blijven. Want mijn single vrienden krijgen weer relaties en dan is er – logisch – minder behoefte aan delen. De nieuwe partner neemt het stokje over en de vriendschap komt op een lager pitje te staan. Het is allemaal te verklaren en boos word ik er niet om. Maar ik ontkom er niet aan dat het me verdriet doet. Voor mij is er tenslotte niks veranderd. Het voelt zelfs een beetje als een rouwproces. Natuurlijk kan ik de vriend bellen als er wat aan de hand is of als er problemen zijn, maar juist die kleine dingen delen zoals die nieuwe sokken of dat fantastische boek dat je aan het lezen bent, maakt het zo waardevol.

Ja, het nadeel aan single zijn is, de grote golfbewegingen in vriendschappen. Van dagelijks contact gaat het langzaam naar wekelijks tot maandelijks.

En het voordeel? Dat er ook altijd weer nieuwe mensen in je leven komen en dat daar dan ruimte voor is. Dat is een geruststellende gedachte. Ik ben heel benieuwd wie of wat mijn leven weer gaat verrijken. Tot die tijd neem ik rustig afscheid van een mooie, intensieve vriendschap wat mij vijf jaar lang heel veel mooie dingen heeft gebracht. En helaas voor de meiden moeten zij nu verplicht luisteren naar mijn verhalen. Ik doe gewoon net of ik hun gegaap en rollende ogen niet zie.