Column Brandweerman Xander Breuls

Reanimatie eigen personeel

Op zaterdag 14 januari hadden we een nieuwjaarsborrel georganiseerd op onze kazerne. Een gezellig kleinschalig feestje om het nieuwe jaar te vieren met collega`s en hun gezinnen. Helaas kon ik niet aanwezig zijn; ik was dat weekend met vrienden op wintersport. Om iets voor 10 uur in de avond kreeg ik een appje van een bekende die vroeg of er een oefening was op de kazerne aangezien er ambulances stonden. Dat vond ik vreemd, er was toch een borrel…?

Ik keek direct op MOI (operationeel systeem van de brandweer) en zag inderdaad een incident op onze kazerne. ‘Collega onwel, wordt gereanimeerd’ stond er te lezen. Ik schrok me een ongeluk en belde, met kippenvel over mijn hele lijf, direct naar een vriend en collega Jeffrey die daar aanwezig was. Ik kreeg hem heel even aan de telefoon en hij gaf wat details: ‘het betreft Ruud en hij wordt gereanimeerd’. Ik wilde de mensen daar niet verder storen met mijn vragen en ben in de afwachtende houding gegaan. Dan voelt Oostenrijk als de andere kant van de wereld…

Na het op de hoogte brengen van de burgemeester en de Veiligheidsregio hield het voor mij op. Een bizar gevoel; mijn mensen maken daar iets heftigs mee en ik kan niks betekenen. Ik had het volste vertrouwen in de mannen en vrouwen en wachtte af tot er meer informatie kwam. Mijn vertrouwen bleek terecht. ‘Patiënt wordt met hartritme overgebracht naar het ziekenhuis.’ Weer kippenvel. Achteraf werd duidelijk hoe ongelofelijk goed de mensen hebben gereageerd. Nieuwe manschap Mieke is als een leeuwin op Ruud gedoken en gestart met de reanimatie, tevens nieuwe manschap Ron wisselde met haar af. Jeffrey deed ook even mee maar schakelde daarna snel terug naar zijn rol als bevelvoerder en regelde de melding naar de AC en alle randzaken. Jos bleef als een lieve collega bij het hoofd van Ruud en sprak hem constant toe. Arie pakte de AED tas. Zo deed iedereen, zonder vertraging, direct wat er nodig was. Hoe mooi is dan ook het resultaat: Ruud is er gewoon nog, we hebben zijn leven gered! Hij is natuurlijk even in het ziekenhuis gebleven, maar inmiddels is hij gewoon weer bij elke oefenavond. Was het eerder op de dag gebeurd, was dit verhaal anders afgelopen. Het gevoel van onmacht werd al snel een overweldigend gevoel van trots.

Volg Brandweer Albrandswaard ook op facebook en Instagram @brandweer_albrandswaard