Column Katinka: Vier keer is scheepsrecht?
Column Column“Shit en nu? Welke knop moet ik ook alweer indrukken? Rechts insturen?” Ik hoor gelach naast mij. Ik kijk om mij heen en zie dat ik weg kan rijden. Het is gelukkig nog niet zo druk op de weg. Dan kan ik nog even rustig inkomen. “Zullen we hier even een rondje rijden? Dan kan ik mijn inparkeer skills laten zien?” vraag ik als we bij de splitsing staan.
Vorig jaar schreef ik een column over mijn praktijkexamen voor mijn rijbewijs. Ik had er alle vertrouwen in dat ik na het zakken voor mijn tussentijdse toets mijn praktijkexamen wel in één keer zou halen. Ik zal een geheim verklappen… Dat is niet gelukt.
Mijn ouders zeiden altijd dat als ik niet zou roken en geen tattoos nam voordat ik 18 jaar was, zij mijn rijbewijs zouden sponseren. Ik denk dat ze nu een klein hartje op mijn pols ook prima hadden gevonden. Zeker met de wachtlijsten van het CBR kost een rijbewijs halen heel veel geld. Vier maanden wachten voordat je herexamen mag doen. Natuurlijk moet je dan telkens tussendoor nog een paar lessen hebben.
Dan nog is het altijd een loterij. Wanneer je één klein foutje maakt, ben je gewoon de lul. Toch begon ik vorige week weer vol frisse moed aan mijn vierde(!) praktijkexamen. Halverwege begon ik te denken: “Als ik zo doorrijd, kan hij mij toch niet laten zakken? Oké, focus nu! Shit, slaat mijn motor nu af?” Eenmaal aangekomen bij het CBR zag ik het natuurlijk alweer gebeuren. “Helaas ik mag je vandaag nog niet blij maken.”
Na de auto iets te scheef in het vak te hebben geparkeerd, liepen we naar boven. “Nou, gefeliciteerd.” Na vier keer was het dan eindelijk gelukt! Ik had voor de zekerheid al een afspraak bij het gemeentehuis staan en kon gelijk mijn rijbewijs aanvragen. De volgende dag ging mijn moeder met gevaar voor haar eigen leven mee mijn rijbewijs ophalen. Ik mocht namelijk terugrijden. Maar serieus, stiekem was het best wel fijn toen er iemand naast me zat die niet elke bocht roept dat je te hard gaat, die zichzelf niet vasthoudt alsof ze in een achtbaan zit en die niet moet lachen bij het inparkeren van de auto. Gelukkig weet ik inmiddels zelf waar de startknop zit en ga ik lekker zelf toeren.
