1. Stel jezelf eens voor.
Ik ben Ton Peek (74), getrouwd met Meke en woonachtig in Zwijndrecht. Samen hebben we een dochter (Esther) en een zoon (Sander), inclusief aanhang plus een kleinkind. Tot mijn pensionering heb ik altijd in de keuken gewerkt. Aanvankelijk stond ik in de keuken van restaurants. Korte tijd heb ik zelfs nog in Italië en Zuid-Duitsland boven de pannen gestaan. De laatste jaren stond ik in de keukens van zorginstellingen. Vroeger heb ik gevoetbald bij Steeds Volharden* en Sint Lodewijk*, maar eigenlijk was voetbal met werk in de horeca niet goed te combineren. Verder heb ik nog een blauwe maandag getennist. Maar een half uurtje spelen, dan weer twee uur wachten, stond me niet aan.
(* Beide clubs gingen na meerdere fusies op in V.V. Hillegersberg.)
2. Hoe ben je in aanraking gekomen met V.V. Rijsoord?
Eigenlijk via een berichtje in de krant. Ik speelde al walking football bij Pelikaan, maar daar was de opkomst steeds erg laag. Toen ben ik m’n licht eens gaan opsteken bij Rijsoord. Later sloten er nog twee spelers van Pelikaan aan, maar die zijn al weer snel afgehaakt. Zij vonden twee keer walking football per week te veel van het goede. We zijn inmiddels weer een paar jaar verder, maar nog steeds lukt het in Zwijndrecht niet om het spelersaantal op te krikken. En dan moet je hier eens kijken. Wat een opkomst.
3. Waarom bij V.V. Rijsoord als vrijwilliger?
Dat is tweeledig. Omdat via Pelikaan de bondsafdracht als is geregeld, speel ik hier voor een aantrekkelijk bedrag. Daar wil ik als vrijwilliger (keukenmedewerker in de kantine) gewoon wat tegenover stellen. Daarnaast heeft de keuken nog altijd mijn passie. Ik vind het gewoon fijn om te doen, zeker wanneer je op zaterdagmorgen die glunderende gezichtjes van de kinderen ziet. Omdat ik het leuk vind, spring ik bij de lunch van de walking footballers ook geregeld bij. En dat wordt ook gewaardeerd.
4. Mooie herinneringen?
Ach, ik ben nog maar kort hier van de partij, maar ik voelde me al snel thuis. Walking football betekent gezelligheid en flink wat humor. Je komt niet alleen voor het spelletje, maar je deelt lief en leed met elkaar. Het sociale gebeuren is belangrijk.
5. Tijdrovend?
Daar zijn afspraken over te maken. Aanvankelijk stond ik in het kantinerooster voor hele zaterdagen, maar dat brak me op. Op zondag was ik versleten. Wanneer ik nu ingedeeld ben, is dat voor vier uur en dat is goed te doen. Eerlijk is eerlijk, de jaartjes gaan tellen. Ik heb weer voor een seizoen ‘bijgetekend'. Misschien zeg ik op m'n 75e wel dat het genoeg is geweest.