Stel je zelf eens voor:
Ik ben Marcha van Veen, geboren met meisjesnaam Freriks en opgegroeid aan de Waaldijk in “Rezoort”. Samen met mijn man Marco van Veen, dochter Mila (15), zoon Matz (12) en hondje Mick wonen we aan de welbekende Vlasstraat in Rijsoord. We wonen hier fijn, verhuizen uit dit “dorp” zou voor mij voelen als een emigratie haha. In het dagelijks leven ben ik naast moeder ook al bijna 12 jaar werkzaam als accountmanager bij Medir International in Ridderkerk.
Hoe ben je in aanraking gekomen met V.V. Rijsoord?
Nou jeetje, ik kan me de eerste keer op het sportpark niet eens herinneren, het is er gewoon altijd geweest! Mijn vader heeft vroeger zelf gevoetbald bij V.V. Rijsoord, is leider en trainer geweest bij de jeugd en samen met mijn moeder hebben zij bijna 12 jaar lang vanuit de keet de hapjes en drankjes verkocht langs het hoofdveld tijdens de wedstrijden van het 1e elftal.
Ik weet niet beter dan dat ik als klein meisje iedere zaterdag op de voetbal te vinden was, mijn ouders aan de hangtafel tijdens de 3e helft en mijn broer (tje) Perry buiten met een bal en zijn matties, we aten steevast ieder zaterdag een patatje met een snack en regelmatig vertrokken we tegen of na sluitingstijd. Dus ja… hoe ben ik in het blauw witte beland? Het is er met de paplepel ingegoten??
Wat heeft jou ertoe gebracht vrijwilligerswerk te doen bij deze vereniging?
Nou om eerlijk te zijn heb ik daar niet eens over nagedacht, toen ik nog klein was is het begonnen met glazen ophalen in de kantine om de dames achter de bar te helpen, later hielp ik mijn ouders soms in de keet en mijn ome Wim bij de verkoop van de lootjes voor het traditionele Rad, ook hielp ik soms wel eens bij de kaartverkoop aan het hoofdveld als de vaste vrijwilligers waren verhinderd.
Mijn man voetbalt bij het beroemde en beruchte 35+ team, onze beiden kids spelen voetbal dus eigenlijk is de vereniging nooit uit mijn systeem verdwenen en is het een natuurlijk automatisme dat je dan de vereniging helpt waar het kan. Ik mag graag helpen bij de organisatie van feestavonden, ik sta samen met mijn man 1 x in de 4 weken ingeroosterd als barteam en ben actief binnen de BussinesClub, op papier ben ik daar de voorzitter maar ik zou ons complete team te kort doen als ik met die eer zou strijken, om heel eerlijk toe te geven kunnen wij geen van allen zonder elkaar, het is een leuk team met fantastisch toegewijde mensen met ieder hun eigen specialisme en verantwoordelijkheden, we houden elkaar altijd lekker scherp en enthousiast en daar komen echt de mooiste ideeen uit voort!
Is er een mooie herinnering aan het vrijwilligerswerk bij deze club?
Ach zoveel, het voelt gewoon ontzettend goed als je iets bij kunt dragen. Deze vereniging bestaat bijna 100 jaar, dit kan alleen maar door de inzet van vrijwilligers. Ik zie het dan ook als de taak van de huidige generatie om dit voort te zetten voor de vele generaties na ons. Een vereniging is zoveel meer dan het spelletje wat er wordt gespeeld, vriendschappen worden hier gesloten, je deelt er veel, er wordt gelachen en soms ook gehuild, voor velen is het een tweede thuis geworden, een stukje sociale controle en menselijkheid in een steeds harder wordende maatschappij. Binnen een vereniging is de mooiste les toch wel dat als je met elkaar iets wilt bereiken dat dit dan ook alleen maar samen kan. En een mooie herinnering opnoemen? Loop 1 dag mee met een vrijwilliger en je zult misschien wel besmet raken met het vrijwilligersvirus, als je met een glimlach terug kunt denken aan een mooi moment, gebaar of gebeurtenis, dan weet je dat je bent besmet??
Algemene gedachte is dat vrijwilligerswerk tijdrovend is, hoe zie jij dat?
Lastige vraag… natuurlijk is vrijwillig niet vrijblijvend, als je A zegt moet je B zeggen en dat is soms best een uitdaging, zeker in de huidige tijd. Maar ik geloof wel dat waar een wil is, is altijd een weg. Vele handen maken licht werk en zo is het nou eenmaal, er zijn altijd heel veel redenen te noemen waarom niet, maar er zijn ook veel redenen waarom wel, van niks komt niks