Heerlijk avondje
Bestond ik maar in ’t echie,
dacht Sinterklaas zopas,
dan kon ik haarfijn zeggen
wat er hier aan de hand was.
Want in dit kikkerlandje
is de gezelligheid weg.
Dus mensen, luister even,
dan geef ik tekst en uitleg:
over wie stout geweest is
en wie het wél goed doet;
wat waar en niet waar is
en hoe het verder moet.
Het Sinterklaasfeest vroeger
was anders dan het nu is.
Dat is wel te verklaren
maar toch een groot gemis.
Begrijp me goed, ik heb het
niet over de kleur van Piet.
Hoe roet-beveegd hij/zij is,
dat interesseert me niet.
(Dat Piet nu lichter lijkt,
is voor het milieu wel fijn,
want dat betekent dan, dat
schoorstenen schoner zijn!)
Ik heb het, mensen, over
de sfeer van ’t mooie feest.
Want dat is echt niet altijd
alleen maar leuk geweest.
Ik ben vandaag de dag
een lieve oude baas.
Met mij krijg je geen ruzie,
ook niet door wild geraas.
Echter: in vroeger tijden
was ik niet zomaar aardig.
Een ieder wist: de Sint is
streng, en ook rechtvaardig.
Bij mijn bezoek hield menigeen
bevend zijn hartje vast.
En wie een slecht geweten had,
verborg zich in de kast.
Met zware basstem vroeg ik:
“Was jij wel lief, mijn kind?”
Wie dan geen “Ja” kon zeggen
kreeg een hoogrode tint.
Wie zoet was, die kreeg lekkers,
wie stout was… kreeg de roe.
Al vinden we dat nu barbaars,
zo ging het eraan toe.
Er was nog tucht en orde toen:
had je aan alles lak,
dan ging je zonder meelij mee
naar Spanje in de zak!
Zo cru is het allang niet meer,
dat was een andere tijd.
‘t Sinterklaasjournaal biedt nu
enkel gezelligheid.
Maar of het zoveel beter is,
dat is nog maar de vraag.
De sfeer in jullie kikkerland
ligt mij zwaar op de maag.
Er is herrie, er is chagrijn,
er is onenigheid,
en in gesprek daarover zijn
de omgangsvormen kwijt.
Vooral op social media
maakt men de ander zwart
en schuift elkaar de roetpiet toe;
het gaat hard tegen hard.
Zelfs in de Tweede Kamer klonk
een stevig dreigement.
Niet wat je zou verwachten van
een vreedzaam parlement.
De sfeer is om te snijden in
dit onwijs gave land.
Wat is er toch in vredesnaam
allemaal aan de hand?
Ik weet het al: de wereld
is coronacrisismoe.
Je wil misschien wel anders,
maar niemand weet meer hoe.
De eindeloze maatregelen
maken de lontjes kort,
zodat volhouden met elkaar
steeds ingewikkelder wordt.
Bestond ik maar in ‘t echie,
dacht Sinterklaas zopas.
Dan kon ik zwaaien met de roe,
die kwam dan goed van pas!
Om recht te spreken kwam ik
met paard en al van ‘t dak
en ’t stoutste kind van allemaal
ging pardoes in de zak!
Wie is daarvoor de kandidaat?
Regering, oppositie?
Complotdenkers of twitteraars,
relschoppers of politie?
Nee, nee, dat gaat niet werken.
Luister goed naar de Sint:
de wereld wordt pas beter
als je bij jezelf begint.
Dus zit je vol frustraties,
of voel je weer een traan,
wijs dan niet naar de ander,
maar doe er zelf iets aan.
De zak van Sint, daar kan je
alle ellende in kwijt,
dat neem ik mee naar Spanje,
weg met die haat en nijd!
Dan wordt het zeker weten
een stuk gezelliger.
En het centrum van Rotterdam
veel minder relliger.
Want, lieve kind’ren, deze tijd
is zonder dit gezwoeg
voor iedereen van goede wil
echt al moeilijk genoeg.
Straks als het 5 december is,
dan maak ik weer mijn rondje
en wens ik jullie met elkaar
een heerlijk avondje.