Afbeelding
Foto:

Allemaal thuis aan het werk

Je zou denken dat Nora Elmajari (40) snakt naar het moment dat ze weer naar kantoor kan gaan, maar niks is minder waar. ,,Als deze crisis voorbij is, hoop ik dat ik twee dagen thuis kan blijven werken”, zegt ze. ,,Ik vind het fijn om bij de kinderen te zijn, hoewel het nu natuurlijk vooral heel hectisch en een beetje chaotisch is.”

Door Astrid Potuijt

Nora werkt 36 uur bij de sociale dienst van de gemeente Oosterhout, ze is in september verhuisd naar een nieuwbouwhuis in Barendrecht en ze heeft drie kinderen op de basisschool. Hoe doet ze dat?

,,Met heel veel geduld, een lange adem, goede voorbereiding, buren die de kinderen zo nu en dan opvangen en eten voor ons maken en veel humor”, vertelt Nora. ,,De kinderen hebben een rooster waardoor we van te voren goed kunnen bepalen wie wanneer een ‘meeting’ heeft. De roosters worden uitgedraaid, naast elkaar gelegd. De oudste twee werken in hun kamer. Ik werk aan de eettafel. Mijn werkgever heeft voor alles gezorgd, een telefoon, bureaustoel en een laptop. Mijn man Mohamed werkt in de zorg en is onregelmatig thuis. Vaak werkt hij ook in de nacht, waardoor hij overdag slaapt. Maar het gaat allemaal best goed. Hoewel als je me nu vraagt hoe ik het zou vinden als de kinderen weer naar school mogen: GE-WEL-DIG. Zorg ervoor dat je dat met hoofdletters en streepjes schrijft”, lacht ze.
,,Als je me nu bezig ziet. Werken, een staartdeling of een persoonsvorm uitleggen, de was doen en voor het eten zorgen. Het is een beetje veel.”

De juf is aardiger dan mijn moeder
Ryan is negen jaar, zit in groep vijf en vindt het leuker om thuis dan op school te zitten. ,,De lessen zijn veel korter en ik heb veel meer tijd om met mijn vrienden te voetballen”, zegt hij. ,,Mijn klasgenoten zie ik wel op Facetime.” Ryan voetbalt dan ook heel graag. Hij speelt bij BVV Barendrecht in het team AC Milaan en hoopt nog eens bij Feyenoord te komen.
Sofia is vijf jaar en zit in groep twee. Zij heeft een werkboekje gekregen waar ze uit moet werken. ,,Ik vind school leuker, want mijn juf Monica is hartstikke lief.”
Meys is elf jaar, zit in groep zes en vindt haar juf aardiger dan haar moeder. Zo hebben ze allemaal hun voorkeuren. Maar alle drie de kinderen nemen hun schoolwerk serieus. ,,Op deze leeftijd al zo zelfstandig. Ze maken hun werk, zitten op tijd voor de computer. Ik vind het knap."

Verbouwing
Het huis waar de familie in woont zit nog midden in een verbouwing. ,,We hebben het maar stil gelegd”, zegt Nora. ,,We kunnen nu toch niet veel.”
Toch lijdt ze er niet echt onder. ,,Weet je wat het is, er komt een einde aan. Ik weet zeker dat we in de herfst alles weer normaal is. En ondertussen hebben we al snel een hecht contact met een aantal buren gekregen. Ik vraag me af of dat ook zo was gegaan zonder corona. Soms maken ze eten voor mij, soms ik voor hen. We vangen elkaars kinderen op want de meeste buren moeten thuiswerken. En we kunnen ook nog eens ons verhaal bij elkaar kwijt. Dat scheelt echt veel.”

Online
,,Bijeenkomsten, werkoverleg en zelfs cursussen doen we nu online. Niet makkelijk hoor, als de kinderen thuis zijn. Gelukkig heeft echt iedereen er begrip voor dat er zo nu en dan een kind doorheen zit te jengelen of zich er letterlijk mee bemoeit. Dat doen die van mij namelijk ook. Ze beginnen gerust vragen te stellen aan de persoon aan de andere kant van het scherm. Ik kan ook niet echt ingrijpen als ik een bijeenkomst heb natuurlijk. Je moet wel blijven luisteren. Zoals laatst die cursus die ik moest volgen. Duurde de hele dag. Enkel in de pauze kon ik thee halen en even mijn aandacht ergens anders op focussen. Vrij ingewikkeld met drie kinderen in huis en vriendjes die in- en uitlopen.

Optimistisch
Maar Nora is en blijft optimistisch. ,,Mijn kinderen kunnen nu niet zeggen dat ik er niet voor ze was”, lacht ze.
,,Ik ben er al sinds maart voor ze en na deze crisis blijf ik twee dagen per week thuiswerken. Mijn werkgever staat open voor het nieuwe werken. De kinderen hoeven nu niet meer naar de kinderopvang en dat vinden ze heel fijn. Wat ik wel echt mis is de humor van mijn collega’s. En het eenvoudige samenwerken dat nu zo ingewikkeld is. Je hangt de hele dag met elkaar aan de telefoon. Veel simpeler om tegenover elkaar te zitten en zo nu en dan wat te vragen of te zeggen.

Als ze weer naar school kunnen, zal het allemaal net even wat relaxter zijn. Daar kijk ik naar uit.”

Wil je ook je verhaal aan ons vertellen over hoe je het allemaal combineert? Mail naar astrid@barlokalemedia.nl..

Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding
Afbeelding