Afbeelding
Foto: Ronald Hooijmeijer

Column Astrid: Welk cijfer geef je mij?

Column Column

‘Wilt u mij misschien een cijfer geven? Het liefst tussen de 9 en de 10.’ De postbezorger loopt weg en kijkt nog een keer glimlachend achterom. Ik haal bedenkelijk mijn schouders op. Een cijfer voor het afleveren van twee pakketjes. Even later krijg ik inderdaad een mail van post.nl met de vraag of ik de aflevering wil beoordelen. De bezorger heeft om precies te zijn twee pakketjes in mijn gang gezet, naar me gelachen en verdween weer. En nu wil hij een 9 of een 10. Tja, ik kan hem een 9 geven, want hij heeft inderdaad alles keurig gedaan van wat ik van hem had verwacht. Een 10 klinkt zo overdreven.

Weer later krijg ik een mail van de winkel waar ik de pakketjes had besteld. Of ik even een formuliertje wil invullen over hoe tevreden ik ben met de service van de winkel. Ik delete de mail. Ik heb twee artikelen in mijn winkelmandje gedaan. Ik heb betaald en vier dagen later werd het bezorgd. Maar daar laat de winkel het niet bij zitten. Ik krijg een herinneringsmail. Of ik nog even een beoordeling wil achterlaten. Nee, ik doe het niet.

Ik denk aan een aflevering van Black Mirror, de populaire Netflixserie. In deze aflevering werden de mensen in alle situaties door elkaar beoordeeld met sterren. Niet alleen de taxichauffeur kreeg een beoordeling, de klant kreeg ook een beoordeling van de chauffeur. Je moet er toch niet aan denken? Groet je de kassière in de supermarkt een keertje niet zo enthousiast omdat je met je gedachten bij andere dingen bent, krijg je meteen een slechte beoordeling.

Maar nu lijkt die Netflix-aflevering helemaal niet meer zo ver in de toekomst te liggen. Als ik al een postbezorger moet beoordelen voor het afleveren van een pakket, waar gaat het dan heen?

Deed ik wel vriendelijk genoeg? Had ik misschien wat te drinken moeten aanbieden? Of de pakketjes aan moeten pakken in plaats van aan te wijzen waar hij ze kon leggen? Stel je voor dat ik van hem een onvoldoende krijg? Dan heb ik hem een 9 gegeven en die kan ik niet meer terugnemen. Ik raak van de gedachten al helemaal in de stress. Ik zag er trouwens ook slonzig uit omdat ik op het balkon bezig was met aarde en bloembollen. Zou dat ook meetellen voor mijn cijfer?

‘Welk cijfer geven jullie mij?’, vraag ik de meiden tijdens het avondeten. Ik krijg een 9.5 van ze. Voor de zekerheid vraag ik het ook nog even aan mijn beste vriendin. Een dikke 10 zegt ze vol overtuiging. Ik ben weer gerustgesteld. Dat is uiteindelijk toch het enige wat echt belangrijk is. Dat deze mensen mij waarderen en wat die postbezorger van mij vindt, kan me helemaal niks meer schelen.

Advertenties uit de krant