Dominee Coen van Alphen: Tegelwippen en hoop houden

Ook in Albrandswaard kon je deze zomer deelnemen aan het NK Tegelwippen. Haal een of meer tegels uit je tuin en zet er planten of een boompje voor in de plaats. Zo kan het hemelwater zijn weg naar de grond vinden, goed tegen de droogte. Het zorgt ook voor vergroening en geeft ruimte aan insecten en bodemleven. Deze actie ter grootte van een stoeptegel is een ludieke manier om zelf iets te doen aan de klimaatverandering. Dat is hard, hard, hard nodig.

Het kan ook groter dan die tegel. Binnenkort gaan de activisten van Extinction Rebellion weer protesteren op het asfalt van de A12. Zij doen iets wat niet mag en wijzen daarmee op iets anders dat niet klopt: de manier van leven waarmee we wereld uitputten. Het doel van hun actie kan ik niet overzien (hoe zit dat precies met de subsidies, en doen grote bedrijven nu wel of niet genoeg?), maar ik voel sympathie voor hun boosheid. Ze laten merken dat het voortbestaan van de aarde hen aan het hart gaat. Dat er zoveel jongeren bij betrokken zijn, is veelzeggend. Veel andere mensen lijken hun ogen te sluiten voor wat er aan de hand is. Maar klimaatverandering is geen discussiepunt meer, je ziet het gewoon om je heen.

In ons land hadden we een typisch Hollandse natte zomer. Wereldwijd zijn de berichten alarmerend: ongekende temperaturen in Zuid-Europa. De grootste bosbranden ooit in Canada en op andere plekken. Overstromingen in Noorwegen en Slovenië. De oceaantemperaturen die recordhoogten bereiken. Het steeds sneller smeltende poolijs. Je kan er moedeloos van worden. En dat gebeurt dan ook. Er is een nieuw soort psychische klachten ontstaan: klimaatangst en klimaatdepressie. Veel mensen (zeker ook jongeren) lijden er aan, in mindere of meerder mate. Zelf ervaar ik het van tijd tot tijd ook. Al die slechte berichten werken verlammend. Hoe groter de problematiek, hoe minder het voelt alsof er nog iets te redden valt. Maakt het nog uit, wat je zelf doet?

Ja, het maakt uit! Veel klimaatexperts zeggen: we moeten op een andere toon over het klimaat spreken. Zonder de ernst ervan te ontkennen, maar wel positief van toon en oplossingsgericht. Dat lijkt me goed, want we hebben er niks aan om met zijn allen somber te gaan zijn. Het is té belangrijk om deze prachtige wereld leefbaar te houden voor toekomstige generaties. Dus dat houdt me bezig.

Omdat niemand dit in zijn eentje kan, nodig ik jullie als lezers uit om met me mee te denken. Houdt het klimaatprobleem jullie bezig? Hoe kun je je laten inspireren om stappen te zetten? Wat geeft je daarbij hoop? Laat het me weten via cdvanalphen@hotmail.com. En intussen: ga protesteren of wip een tegel, maar geef vooral niet de moed op!