Column dominee Coen van Alphen: Onderweg naar Kerst

In de kerk is de Adventstijd aangebroken. U weet wel, van de Adventskalender, waarbij je elke dag een vakje open mag maken. De Adventstijd is de voorbereiding op Kerst. De gedachte is om dat feest niet zomaar plompverloren te vieren, maar er bewust naar toe leven. Het is een tijd van wachten en verwachting. Dit betekent dat je pas Kerstliedjes zingt als het echt Kerst is. Dat je aan het eind van het jaar af en toe een moment van bezinning neemt op wat echt belangrijk voor je is. En liefst ook, dat je je nog niet helemaal voleet aan alle lekkers dat aangeboden wordt. Het is een beetje als de Vastentijd in de aanloop naar Pasen: je houdt je wat in, om daarna volop feest te vieren.

Nou, vergeet het maar. In de Vastentijd is het al moeilijk, omdat de paaseitjes ons vanaf januari aan liggen te staren (vroeger had je melk, wit en puur; nu zijn er steeds meer smaken: pak mij, proef mij…). In de Adventstijd is je inhouden helemaal niet te doen. Allereerst is er een heilige met een eigen agenda die dwars door de Adventstijd heen fietst: Sinterklaas. Onmogelijk om weerstand te bieden aan verse speculaas en chocoladeletters met karamel-zeezout. Hoewel de Sint tegenwoordig een beetje in de verdrukking zit, want de Kerstcommercie kan niet wachten en overheerst nu al de etalages.

In winkels schallen de kerstliedjes ons binnenkort weer tegemoet. (Tot vervelens toe! Die rendierbellen!) Kerststollen en amandelletters liggen in grote stapels klaar. Om nog maar te zwijgen van de hoeveelheden vlees en vis die aangerukt worden. Ik gun de winkels hun omzet. Maar wat me stoort is het idee dat bij Kerst vooral om eten gaat. Wat misschien wel zo is – maar daar blijf ik me dan tegen verzetten. O ja, en dan is er nog de oliebollenkraam op de hoek. ‘Ik kan alles weerstaan’, schreef Oscar Wilde, ‘behalve verleiding’.

Ook voor vertraging en bezinning is er weinig gelegenheid. Op het werk betekent de decembermaand: dat projecten moeten worden afgerond. Dat wordt dus extra vergaderen, nog eens overwerken en zelfs thuis je werkmail checken. Stress om alles maar af te krijgen voor het eind van het jaar. Tijd over voor reflectie? Je bent al blij als je de Kerstvakantie haalt zonder een burnout op te lopen.

En zo rennen we door met zijn allen. Het is moeilijk om eraan te ontsnappen. En toch, ondanks de drukte, de commerciële verleidingen en daar bovenop de vele zorgen over de toestand van de wereld… hoop ik erop dat we af en toe momenten zullen vinden om stil te staan en na te denken over wat echt van waarde is in het leven. Tijd voor vertraging, stilte, verwondering. En voor straks: dat een mooie Kerst mag worden, met (iets meer) hoop op (iets meer) vrede op aarde.