Column Astrid: Aannemers en bruisballen

Onze grote droom is een echte badkamer. Zo'n ruimte waar je heerlijk kan relaxen. Kaarsjes erbij, bruisballen, flessen roze badschuim, grote zachte handdoeken. In ons huisje drie-hoog-achter op Zuid hadden we slechts een kleine douche waarbij je in het douchewater je tanden stond te poetsen. Ik voelde niet de behoefte om geld te investeren in die douche. Ik zou er toch niet lang blijven. Na drie jaar verhuisden we terug naar Barendrecht. Dit huis heeft een badkamer. Een echte ruimte waar al onze dromen uit kunnen komen. Toen we eenmaal gesetteld waren, ik bij een badkamerspecialist was geweest om uit te zoeken wat onze wensen precies gingen kosten, begonnen we met sparen. Het was allemaal te doen en met een paar veranderingen – douchebak eruit, groot bad erin – zou het nog niet eens heel veel hoeven te kosten. Ondertussen stapelden de bruisballen en flessen badschuim zich al op. Maar het leek allemaal simpeler dan het was.

Eerst belde ik de aannemer die een andere kleine verbouwing in mijn woning had gedaan. Hij zou me terugbellen. Deed hij niet. Daarna plaatste ik mijn klus online op 'Werkspot'. Geen reacties. Vervolgens schreef ik een klusjesman uit mijn woonplaats aan. 'Geen tijd.' Daarna belde ik met een klusjesman uit een plaats hier vlakbij. Deze nam de moeite om langs te komen, vertelde dat het prima te doen was binnen mijn budget en mailde me een aantal dagen later de offerte die opeens dubbel zo hoog was als wat hij me had voorgespiegeld. Op mijn reactie of hij misschien per ongeluk de offerte van de villa drie straten verderop had gestuurd, reageerde hij niet meer. De volgende vertelde me al via de telefoon dat het veel meer ging kosten dan ik gebudgetteerd had en de laatste die ik belde – ook een bekende van vroeger – zou me terugbellen, maar ook hem hoorde ik niet meer.

Inmiddels raakte ik gefrustreerd van al deze klusjesmannen die schijnbaar mijn klus te klein vonden om aan te nemen en daarom maar de hoofdprijs vroegen. Nu hadden we de ruimte, het geld en de bruisballen, maar niemand die de klus voor ons wilde doen.

De klusjesmannen hebben het druk. Ze hebben werk zat en dan is zo'n klusje van mij niet interessant. Lang leve de aangetrokken economie. Bijzonder eigenlijk. Want stel nou dat ik volgend jaar een grote verbouwing wil laten doen? Of iemand mij vraagt wie mijn badkamer zo mooi heeft gedaan? Van het één komt het ander tenslotte. Ik zocht op internet of ik het misschien zelf kon doen. Maar toen ik de video bekeek hoe je een bad moest installeren, wist ik dat ik dit toch echt te hoog gegrepen was voor een schrijfster.

En toen gebeurde het. Vriendlief ging een avondje zonder mij op stap, ontmoette een oude bekende met een klusbesdrijf, legde mijn plannen uit en hij kwam een paar dagen later meteen even kijken. Hij gaat het doen. Nog eventjes en wij hebben onze droombadkamer. En als iemand nu aan mij vraagt of ik nog een goede klusjesman weet, dan zeg ik natuurlijk dat je bij Joop moet wezen. Sterker nog, ik zet het in de krant. Jammer voor al die klusjesmannen die geen tijd voor me hadden.