Gemeente haalt tot tweemaal toe de landelijke media

INGEZONDEN

Gemeenten die door het Rijk zijn gedwongen om noodopvang in te stellen voor asielzoekers, reageren onaangenaam verrast op het nieuws dat er geen juridische basis blijkt te zijn om die opvang af te dwingen. Dat komt het door de VVD aangestuurd college in Albrandswaard éigenlijk wel heel goed uit zo vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen. Acuut wordt de medewerking aan noodopvang opschort! (NOS – 11 januari) Goede sier naar- én geen burgerlijke ophef over een mogelijk (tenten)kamp voor slechts 40 asielzoekers, op grote afstand van omwonenden Rhoon en dure vrijesectorwijk Portland. 

Het is wel duidelijk dat onze gemeente in de optiek van ‘sociaal maatschappelijk verantwoord evenwicht’ niet graag haar verantwoordelijkheid neemt. Zo bleek al in het onderscheid t.a.v. sociale woningbouwopgave tussen de woonkernen Poortugaal (Schutskooiwijk, Antes, Kruisdijk) t.o.v. Rhoon en Portland. 

Ook op individueel niveau blinkt onze gemeente niet uit in sociaal beleid. Het gezamenlijk ambtelijk apparaat van de BAR-gemeenten, waar Albrandswaard deel van uitmaakt, gaat nog altijd niet goed om met mensen in de bijstand (EenVandaag – 12 januari). De Participatiewet wordt strikt uitgevoerd! Zo weet ik als bevriend contact met een genaturaliseerde, inmiddels werkende Syriër in de thuishulp. Het contact met de wisselende ‘klantmanagers werk en inkomen’ zijn op zijn eigen, door mij aangestuurde, initiatief verlopen; heeft weinig tot geen begeleiding opgeleverd en heeft afgelopen jaar, door de combinatie bijstandsuitkering-werk, gedurig geleid tot een maandinkomen onder bijstandsniveau – een eindejaarsuitkering van €100,- werd hem niet gegund. Met regelmaat heb ik me afgevraagd en geventileerd hoe het anderen moet vergaan in eenzelfde situatie, zonder hulp en begeleiding in de omgeving? De goeden moeten onder kwaden lijden, die ken ik helaas ook. 

Als gemeente en ambtelijk apparaat het contact en empathie met de eigen burgers en de samenleving verliest, geeft het helaas geen visitekaartje af, zo blijkt.

Annelies Mons-Andreae