Column Astrid: Met Nietzsche in het ov

Mijn drie weken zomervakantie begon heel anders dan gepland, want mijn auto startte niet. Na een bezoekje van de garagehouder bleek dat mijn sleutel kapot was. Mijn 23-jaar oude Clio zonder stuurbekrachtiging en airco, heeft dus een super hippe sleutel met printplaat die praat met de auto. Via de dealer kon ik een nieuwe sleutel bestellen, maar dat zou wel vijf werkdagen duren. Ik moest dus een week zonder auto doen, op zich niet zo heel erg, maar er moesten wel alternatieven gezocht worden voor al die leuke vakantieplannen. 

Op zondag ging ik naar een vriendin in Schiedam. Met het OV. Het zou een uur in beslag nemen volgens de ov-planner. Ik nam een boek mee om de tijd te doden en zag er zelfs best naar uit. Ik reisde vroeger vaak met het ov en als we naar Rotterdam Centrum gaan, nemen we altijd de metro vanaf Slinge omdat dat nu eenmaal veel makkelijker is dan parkeren in het centrum.

Eenmaal in de metro pakte ik mijn boek erbij. Filosofisch wandelen. Ik houd van filosoferen en van wandelen dus vast een mooi boek. Snel was ik dan ook verdiept in de wandelfilosofie van Nietzsche. Zo erg dat ik de halte Beurs voorbij reed en daar bij halte Stadhuis achter kwam. Dus kon ik weer een halte terug. Bij Schiedam centrum stapte ik uit. Verwonderd zag ik dat mijn navigatie een half uur lopen aangaf naar het adres van mijn vriendin i.p.v. het kwartier dat de ov-planner op had gegeven. Maar wandelen is mijn ding natuurlijk, dus geen probleem. Onderweg zat ik nog volop met mijn hoofd bij Nietzsche en drong het bord Schiedam met rood kruis erdoor, nauwelijks tot me door. Pas na 25 minuten en een blik op de navigatie dat ik er bijna zou zijn, begon ik te twijfelen of dit wel klopte. Ik had nog niks bekends gezien. Na nog eens checken zag ik wat er mis was. De straatnaam van mijn vriendin kwam ook in Rotterdam voor en naar die laatste straat navigeerde ik. 

Vanaf daar moest ik nog eens 25 minuten lopen. Ik troostte mijzelf met de gedachten dat Nietzsche zegt dat je door te wandelen briljante ideeën krijgt door de stofjes die in je brein vrijkomen. Maar het enige nuttige idee dat ik die middag nog kreeg, was dat ik beter geen boek meer kon lezen als ik in de metro zit en niet zo moet dromen als ik wandel op onbekend terrein. Volgens zijn filosofie moet je de krachten van de wereld accepteren en dat deed ik dus maar. Het leven is niet te plannen en eigenlijk is dat best wel heel erg fijn!