Column Astrid: Robots of echte mensen?

Ik kijk de serie ‘Better than us’ op Netflix. Deze Russische serie speelt zich af in de toekomst. Robots nemen het werk van mensen uit handen. Uiteraard is er ook een groep mensen die hier niet van gediend is en zoveel mogelijk robots wil vernietigen. Want er zouden geen banen meer voor de gewone mensen overblijven. Heel onrealistisch is het beeld van deze serie niet. In de afgelopen jaren is er al aardig wat werk door computers overgenomen van mensen. Neem alleen al de krant. Mijn collega – een echte rot in het vak – werkt al dertig jaar voor de krant, dus maakte de gehele ontwikkeling door van geschreven persberichten overtypen, foto erbij, plakken en knippen om de krant in elkaar te zetten. Waarschijnlijk is dat ook de reden waarom hij zijn toetsenbord nog steeds gebruikt alsof het een grote ouderwetse typemachine is, waarbij je hard de toetsen aan moet slaan. Nog steeds kan ik verwonderd toekijken hoe hij met slechts twee vingers en een enorme herrie, een verhaal typt en nog snel ook.
Ik zou niet weten hoe ik dertig jaar terug mijn werk had kunnen doen zonder Google (even wat informatie opzoeken), Facebook (contact leggen met mensen) en sowieso zonder mail waardoor je persberichten enkel hoeft te redigeren. Ik heb me weleens laten vertellen dat er in de toekomst best robots zouden kunnen zijn, die ook ons werk van interviewen over kunnen nemen. Maar volgens mij gaan we dan volledig voorbij aan de empathie van de journalist.

Vorige week snuffelde ik wat rond bij een kledingwinkel in Carnisse Veste. De twee verkoopsters hadden het zo druk met verhalen aan elkaar uitwisselen dat ze mij niet opmerkten. Ook niet toen ik er langs wilde en zij toch mijn ‘sorry’ ergens in haar onderbewuste opving, want ze deed een stap opzij, maar keek me niet aan. Ik was totaal onzichtbaar voor deze meiden. Licht geïrriteerd liep ik de winkel uit en bedacht me dat een robot-verkoopster in sommige winkels best heel nuttig zou kunnen zijn. Je komt binnen, wordt vriendelijk begroet. De robot weet precies welke kledingstukken en maten voorradig zijn en zwaait je uit als je weer opstapt, met of zonder aankoop.

Uiteindelijk gaat er natuurlijk niets boven menselijk contact. Een vriendelijke glimlach als je een winkel binnenkomt, het gevoel dat je ‘gezien’ wordt. Niet alleen ‘likes’ op social media, maar complimentjes en een gezellig praatje in de echte wereld. Een echte redacteur die bij je langskomt voor een interview. En wat heerlijk dat dit soort dingen ook weer steeds vaker kunnen. De digitale wereld is mooi, handig en slim. Maar er gaat toch niets boven het echte leven, zelfs met ongeïnteresseerde verkoopsters en collega’s die te hard op het toetsenbord rammen.