Column wijkagend Jan Waasdorp: De zwaardvechter

Ik ben een tijdje werkzaam geweest op Rotterdam Zuid, waarvan één jaar in het “Zuidpleinteam”. Deze groep collega’s hielden toezicht in het winkelcentrum Zuidplein. Onze dienst begon om acht uur. Ik zat dus al vroeg in de metro tussen alle mensen die net uit hun bedje kwamen.

Toen ik deze ochtend bij ons kantoor aankwam, werd ik bijna besprongen door een behoorlijk opgewonden secretaresse. Het eerste wat ik normaal deed als ik bij kantoor aankwam, was toch wel een bakkie koffie pakken. Toen ik van de eerste schrik bekomen was en de secretaresse wat rustiger was geworden, kon ik haar vragen wat er eigenlijk aan de hand was. Zij riep dat er in het winkelcentrum een man met een zwaard stond te zwaaien en dat er personeel van de beveiliging bij was. De samenwerking met de beveiliging was erg goed, maar zij waren niet aangenomen om een man die met een zwaard stond te zwaaien, op te pakken. Snel heb ik mijn koppel gepakt. Aan deze koppel hangt mijn vuurwapen, handboeien, pepperspray, portofoon en nog wat meer gereedschap. De koppel deed ik om en ben in mijn burgerkleding naar het atrium gesneld. Daar zag ik op de tweede etage inderdaad twee man van de beveiliging staan met een mooi uitzicht op de begane grond. Op de begane grond stond een man met een zwaard te zwaaien. Hierbij schreeuwde hij meerdere krijgskreten alsof hij in zijn eentje het gehele leger van Julius Caesar wilde verslaan. Ik was echter alleen en moest dit klusje toch zien te klaren. Op de trap van de eerste etage naar de begane grond riep ik naar de man dat hij het zwaard moest laten vallen. Ik hield er op dit moment geen rekening mee dat ik in burger liep. De zware koppel om je middel doet je al snel denken dat je je uniform aan hebt. Voor je plezier ga je daar namelijk niet mee lopen. Toen ik onderaan de trap stond merkte ik dat ik mijn regenjas nog aan had. Snel pakte ik mijn legitimatiebewijs en liet dit aan de man zien. Hierop stopte hij het zwaard, dat van dichtbij gezien door zijn afmetingen toch wel indruk maakte, onder zijn jas. Ik bleef de man toeroepen wat hij moest doen. Toen ik de man tot op ongeveer drie meter was genaderd deed hij zijn hand in de richting van het zwaard, waarop ik met een welgemikte mawashi-geri de man onderuit trapte. Terwijl hij nog op zijn handen lag kon ik op hem springen, waarna ik de beveiligers, die ondertussen een etage naar beneden waren gekomen, heb geroepen, en wij de man konden boeien.

Toen de man doorhad dat hij niet het gehele leger van Julius had verslagen, maar door slechts één van de centurions van de politie Rotterdam was geveld, begon hij te huilen en vroeg om genade. De man is overgebracht naar het politiebureau Zuidplein waar hij is onderzocht door een psychiater van de RIAGG en is overgebracht naar de Delta kliniek in Poortugaal.