Column Katinka: Happy B Day

Vierde ik vorig jaar nog mijn Sweet Sixteen verjaardag met een knalfeest, dit jaar was het even andere koek. We hebben corona en dat betekent dat iedereen een beperkte verjaardag heeft.

Zoals de meeste lezers weten, lig ik al een tijdje met een vage bacterie, die ze maar niet kunnen verjagen, in het ziekenhuis. Als het ergens saai is om jarig te zijn, dan is dat natuurlijk in een ziekenhuisbed. Toch liep de dag anders dan ik had verwacht. Mijn moeder had zonder dat ik het wist vrienden en familie op social media aangespoord om mij een kaartje te sturen voor mijn 17e verjaardag. Heel slim kon iedereen dat berichtje lezen op haar Facebook, behalve ik. Het ging zelfs zo ver dat ik tijdelijk werd ontvriend door mijn zusjes op social media. Astrid van de Schakel had de gok genomen dat ik in het ziekenhuis de Schakel toch niet (digitaal) zou lezen en plaatste een oproepje in de krant om mij een kaart te sturen.

Het resultaat van deze actie was dat mijn ouders mij al heel vroeg in de ochtend kwamen feliciteren met een hele berg post en pakketjes om mij te verassen. Toen bedacht ik me dat ik het, ondanks corona, nog best leuk kon hebben in het ziekenhuis. Misschien nog wel leuker dan andere leeftijdsgenoten die jarig zijn. Ik was die dag vrijgesteld van artsenvisite en onderzoeken, de verpleegsters kwamen mij allemaal toezingen en ik kreeg veel meer cadeautjes dan normaal. Eigenlijk had ik heel veel visite, het was een komen en gaan. Wel allemaal met mondkapjes, maar toch.

Overigens waren de mondkapjes te grappig, want taart eten met mondkapjes geeft echt een hilarisch beeld! Daarna tijd voor alle post, ook echt bizar veel kaartjes van lezers die mijn column blijkbaar graag lezen. Veel gaven aan mijn columns leuk te vinden er zat zelfs een echte schrijfster bij die zei dat ik dit vooral moest blijven doen, ja toch Jopie!?

Alle kaartjes hangen inmiddels in mijn kamer en het vrolijkt de boel in elk geval lekker op.

Trouwens, zoveel krijg ik er vast nooit meer. Tegenwoordig appen we, bellen we of sturen we een berichtje via Facebook. We sturen elkaar steeds minder een echte kaart. Natuurlijk is deze column ook een mooie gelegenheid om alle mensen die de moeite hebben genomen om mij een kaart of cadeautje te sturen te bedanken. Deze verjaardag zal ik ondanks alles onthouden als een hele bijzondere.

Volgend jaar 18! Hopelijk zonder corona en gewoon weer met een knalfeest thuis.