Column Astrid: Goodbye 2020

Mijn laatste column van 2020 en wat kan je dan beter doen dan terugkijken naar het afgelopen jaar. Voor mij, als redacteur van een huis-aan-huiskrant, was het een super saai jaar. Saai in het opzicht dat alle leuke aspecten van mijn werk – op bezoek gaan bij activiteiten, festivals en feestjes – vervielen en tot op heden niet terug zijn gekomen. Alle leuke contacten die ik opdoe bij dat soort evenementen miste ik en daarentegen heb ik uren, dagen, weken op Facebook en andere socials rond gescrold in de hoop op berichtgeving waar ik wat mee zou kunnen. Niks vervelender dan urenlang op social media rondbrengen. Ik werd er letterlijk gek van. Ik zag tientallen keren dezelfde reclames voorbijkomen, kwam heel vaak in de verleiding om toch die ene jurk te kopen, want Facebook is niet gek. Ze hebben zo door wat voor soort jurkjes je leuk vindt en welke ze je voor moeten houden als een stuk kaas bij een muis. Dus in plaats van nieuws vond ik jurken. Maar geen gelegenheid om een jurk aan te trekken.

Maar ik klaag niet he! Want in plaats van naar hot naar her rennen – mijn ‘normale’ leven - ging ik aan de studie en creëerde ik nieuwe hobby’s. Ik leerde mutsen breien (iemand nog een muts? Ik heb er tientallen liggen in de meest vreemde kleurencombinaties) deed een opleiding tot ACT therapeut en slaagde (terwijl ik geen therapeut wil worden, maar de studie razend interessant vindt). Ook ging ik veel meer sporten en leerde ik de handstad waar ik apetrots op was vooral omdat de pubers vol bewondering naar de foto keken en allebei uitriepen: ‘Ik wist niet dat jij dat kon!’

Ik maakte van pallets een bed, wegwijzers en plantenbakken, las ontelbaar veel boeken, maakte kunst dat niemand wil hebben, keek documentaires en luisterde podcast.

Al met al toch een productief jaar voor mij persoonlijk.
Helaas geldt dat lang niet voor iedereen. Er zijn zoveel mensen die geen werk meer hebben, die depressief worden van het thuiswerken, ziek zijn geworden, mensen hebben verloren…eenzaamheid overheerst, ondernemers gaan kapot, financiële problemen stapelen zich op. En dat los je allemaal niet op met nieuwe hobby’s in en om het huis.

Laten we heel hard hopen dat alles snel weer bij het oude is, dat we elkaar weer mogen omhelzen, samen kunnen feesten, op kantoor werken, de horeca kunnen bezoeken, kunnen shoppen, die mondkapjes de prullenbak in kunnen en dat ik kan stoppen met mutsen breien. Hoe heerlijk zou dat zijn!