INGEZONDEN: Essendael: Rustig wonen in het groen

Deze woorden prijken er op het bord aan het begin van mijn wijk. Sinds een jaar of zeven woon ik hier en rustig is het nog nooit geweest. Natuurlijk wist ik dat er nog veel woningen bij zouden komen maar wat dit allemaal zou betekenen, daar had ik geen idee van.

Dag in, dag uit rijden er grote vrachtwagens langs mijn huis waardoor mijn huis trilt. Dat trillen veroorzaakt steeds meer scheuren. De vloer begint te wijken, mijn badkamertegels breken en de voegen barsten open. De gemeente wijst mijn klacht door naar de bouwer, die weer naar de architect. Van de architect gaan we naar het bouwfonds en dan weer terug naar de gemeente.
Er zou sprake zijn van twee toegangswegen, maar het is er bij één gebleven. Honderden auto’s komen de wijk in langs mijn huis. Dus rust?

Vanuit de gemeente kwam er een bouwinspecteur langs. Zijn conclusie was dat de scheuren door het trillen kwamen, maar dat dat heel normaal is in een nieuwbouwhuis. (Het huis is negen jaar geleden gebouwd!) Gescheurde badkamertegels vallen ook onder de noemer ‘normaal’, volgens hem. En misschien moest ik mijn opstalverzekering eens aanspreken. De drempel vond de bouwinspecteur ook heel vervelend met al dat zware verkeer, maar dat was de schuld van de vrachtwagens en dat lag niet bij de gemeente. De bouwinspecteur kon me wel vertellen dat mijn huis niet in zou storten. Toch weer een voordeel. En ja, al die scheuren moest ik gewoon even laten maken, vond hij. Wat een gouden tip.
Maar opgeven doe ik nu niet meer. En hoe vaak ik ook van het trillende kastje naar de gescheurde muur word gestuurd, ik ga door. Want zelf tril ik inmiddels ook... van woede.

Marloes den Braber