Column Katinka: WAARSCHUWING: Blijf binnen!

Koppeling links, gas rechts en rem midden! Dat wilde ik echt niet vergeten. Twee weken geleden ben ik 16,5 jaar geworden. Ik mocht voor het eerst rijles nemen. Dagen van te voren zat ik al op internet te zoeken wat ik kon verwachten… Ik had dus alles verwacht, behalve dit!

‘s Morgens vroeg was mijn moeder mij al flink zenuwachtig aan het maken. ‘Zorg je dat je geen andere auto’s raakt. Ik heb de buurvrouw al even een appje gestuurd dat ze maar beter binnen kan blijven’. Uiteindelijk was ik zo zenuwachtig dat ze gelukkig ook nog een paar geruststellende dingen zei, zoals: “Je gaat de eerste les toch alleen nog maar sturen en een beetje hier in de buurt rijden.” Ze voegde er nog aan toe dat je pas na drie of vier lessen de snelweg op gaat, dat stond ook al op die internetsites…

Na een uurtje of twee wachten, was het dan eindelijk zo ver. De deurbel ging en de rijinstructeur stond voor de deur. Ik stelde mijzelf voor en mocht daarna meteen gaan zitten aan de bestuurderskant. Ik mocht de auto gelijk starten. ‘Welke kant moet ik de sleutel opdraaien’ dacht ik. Oké, hij is gestart. En nu? ‘Jij mag sturen, ik regel de rest.’ zei de instructeur. Mijn vader stond in het zijstraatje al klaar met de camera om een botsing vast te leggen maar we gingen rechtdoor. Vervolgens hoorde ik om de 30 seconden ‘Dadelijk linksaf’, ‘Dadelijk rechtsaf’ en dan moest ik ook nog mijn richtingaanwijzer niet vergeten. Huh een rotonde, nu al, we zijn pas 5 minuten aan het rijden. ‘Draaien, draaien, draaien. Vergeet niet over te pakken.’ Ja en mijn richting aan te geven en te sturen. Zoveel dingen tegelijk en dan moest ik alleen nog maar sturen…

‘Vanaf nu mag je ook gas gaan geven, rustig wanneer ik het zeg.’ Gas waar zat dat ook al weer, links toch, oh nee rechts… Ik moest blijven opletten maar had het gaspedaal gevonden. Ondertussen waren we tijdens het rijden gewoon aan het praten en voordat ik het wist reden we richting de snelweg. Ik zag dat we de afslag op reden en dacht nog even terug aan de wijze woorden van mijn moeder die ochtend… ‘Blijf maar gewoon rustig er kan niets gebeuren, dan kan je nu invoegen’ hoorde ik de instructeur vaag zeggen terwijl ik nog met de wijze woorden van mijn moeder bezig was. Voordat ik het wist mocht ik ook al weer uitvoegen en waren we in Rotterdam. De kleine straatjes, met eenrichtingsverkeer. ‘En dan hier scherp indraaien’. Ik corrigeerde mijzelf net op tijd anders hadden we een geparkeerde auto geraakt. ‘Jij houdt er wel van om het een beetje spannend te maken hè’ zei de instructeur lachend. Eenmaal thuisgekomen heb ik mijn moeder verteld dat ze geen gelijk had die ochtend maar dat het niet uitmaakte want het was SUPER leuk!