Zwerfvuil (3): leerzame ochtend met Arie Baars

Rhoon – Onvermoeibaar ruimt Arie Baars in Rhoon het zwerfvuil op. Ik werd op hem attent gemaakt door Albert van Lenten van de BAR-gemeenten. Het leek me een goed idee om eens met Arie mee te lopen. Het werd een leerzame ochtend.

door Arco van der Lee

Arie Baars (59) geboren in Rhoon. Hij werkte 40 jaar voor de gemeente Rotterdam, waar hij vooral zwerfvuil heeft opgeruimd. Arie kreeg daarvoor de Erasmusspeld.
Tegenwoordig kan Arie in zijn eigen Rhoon werken. Om het zwerfvuil het dorp op te ruimen werkt de gemeente samen met het bedrijf Binder. Arie rijdt door het dorp op een bakfiets van Binder. Hij doet zijn werk in overleg met Buurtpreventie Albrandswaard. In het kantoor van Buurtpreventie drinkt hij elke dag koffie met voorzitter Hans Huijgen.

“Ik vind het werk leuk. Het wordt erg gewaardeerd. Vijf dagen in de week werk ik van half zeven tot half vier", vertelt Arie. Om half vier klikt er een alarm op zijn telefoon. Dan weet Arie dat de werkdag weer voorbij is.

Arie Baars heeft een ‘geheim wapen’ voor het opruimen van lachgas capsules: een magneet aan een touw. “Dat heeft iemand voor mij gemaakt.” Arie kan moeilijk bukken en op deze manier kan hij toch de metalen capsules van straat halen.
Plaatsen waar Arie veel zwerfvuil aantreft zijn vooral parkeerplaatsen, zoals die van VV Poortugaal, de Grienden en de rode boog tussen Rhoon en Portland. Op die laatste plek is de afgelopen maanden veel vuil gestort.

Voor onze gezamenlijke tocht heeft Arie al een doel bepaald. “We hebben gezien dat er een prullenbak vol is bij de winkels op het Strawinskiplein. Die gaan we legen.” We gaan erop af. Dat doen we samen met Joey, die bij Arie stage loopt.
Bij de winkels aangekomen valt de prullenbak mij niet direct op. Arie heeft al op grote afstand herkend dat de bak te vol zit. Terwijl hij de zak vervangt, raap ik met mijn grijpstok wat kartonnen bekertjes van straat. Ik fotografeer ze met de app Litterati. Zo leg ik vast welk vuil ik vandaag opruim.
Arie en Joey kijken verbaasd hoe ik foto’s maak van het vuil. Zij werken veel sneller. Om ze bij te kunnen houden maak ik alleen nog foto’s van ‘mooi’ afval, zoals glimmende blikjes. Sigarettenpeuken en stukken papier gooi ik zonder foto in mijn zak.
Arie is een plaatselijke bekendheid. Steeds weer klinkt het ‘Hallo Arie!’. Eén van de winkeliers komt haar verhaal doen. “Er zijn hier meer bakken nodig op het plein. Zeker nu de ijszaak open is.”
Op het plein ligt vandaag niet veel afval. “We zijn hier gisteren nog geweest. Maar mensen gooien gerust achter je rug weer dingen op straat”, zegt Arie.
We gaan naar straatjes en parkeerplaatsen rond het winkelcentrum. Het afvalrapen begint verslavend te worden. Ik ben blij als ik een glinsterend blikje zie. Als Joey een blikje Heineken opruimt, dat ik ook had willen oprapen, voel ik een beetje teleurstelling.
Arie ziet mij tobben met een platgetrapt blikje. Zoiets kan je onmogelijk met een grijpstok oprapen. “Kijk dat doe je zo”, zegt mijn leermeester. Arie zet zijn ene voet op een uiteinde van het blik. Met zijn andere voet duwt hij tegen het andere uiteinde. Het blikje krult op en kan zo met de grijpstok worden opgeraapt. Weer wat geleerd.
Ik besluit dat ik op het plein genoeg gezien heb. Ik neem afscheid van Arie en Joey. “Nu ga ik nog even langs de rode boog. Misschien ligt daar nog vuil.” “Nou, daar zijn wij vanochtend al geweest”, is het antwoord. Jammer…

Na het verlaten van Rhoon neem ik op de Groene Kruisweg de afslag ‘Portland, Barendrecht’. Toch even gestopt bij de rode boog. Arie en Joey hebben hier inderdaad de boel schoon achtergelaten. Net als ik wil wegrijden zie ik verderop in het gras iets glinsteren. Een blikje! Het lijkt wel of ze er speciaal voor mij liggen: een glimmend leeg blikje van Red Bull en een platgetrapt exemplaar.
Er is niemand in de buurt, dus ik kan op mijn gemak de blikjes op de foto zetten in Litterati. De app laat me zien dat ik deze ochtend acht stukken afval heb geregistreerd in Rhoon en twee bij de rode boog. Dat moet de volgende keer beter.