Column Astrid: Buurman en Buurman

Vorige week donderdag zei ik nog tegen iemand ‘ik heb geen vent nodig’. Stoere praatjes natuurlijk. Daarnaast bedacht ik me diezelfde donderdag dat ik nog een column moest schrijven voor deze editie. Onderwerpen te over, maar ja, de privacy van de pubers mag ik niet schaden, dus één voor één verdwenen mijn schrijfsels weer in de prullenbak.

Toen werd het vrijdag en had ik een druk programma voor mijn vrije dag gepland. Rond twaalf uur, ik was net weer thuis, kwam jongste puber in paniek naar beneden gerend. ‘Dat geluid. Wat gebeurt er?’ Ik reageerde nog laconiek, liep toch met haar mee naar boven en verstarde even. Ik heb wel eens gehoord van badkamers die blank staan, maar ik had het nog nooit gezien. Het water begon net over de drempel en van de trap af te stromen. Ik moest de hoofdkraan uitzetten, maar shit, waar zat die eigenlijk? Ik belde de overbuurman die vanwege de coronacrises nog thuis werkte. Hij kwam er direct aan terwijl ik in de meterkast op zoek ging naar een kraan, die ik nergens kon vinden. Het bleek er ook niet uit te zien als een kraan, maar als een soort hendel. Hij zette hem uit en bekeek de schade. Een ravage. Het kwam door het plafond via de lamp naar beneden.

De lades moesten uit de badkamerkast om onder de wasbak te kunnen kijken, maar Ikea-systemen zit zo slim in elkaar dat het ons een half uur koste om ze eruit te krijgen. Buurman was ondertussen van onder tot boven nat. Er bleek een gat ter grootte van een euromunt in de slang naar de leiding te zitten. De slang moest eraf. Maar dat lukte buurman ook niet zo makkelijk. Hij belde een vriend en even later had ik zowaar twee mannen in mijn badkamer op de grond liggen. (Iets met zeg maar ‘nee’, dan krijg je er twee?) Mopperend omdat ze de slang niet los kregen, murmelend omdat ze in zo’n ongemakkelijke houding lagen en vloekend omdat ze hun hoofd stootten. Een beetje zoals in de tekenfilm ‘Buurman en Buurman’ maar dan in het echie. Uiteindelijk kwam de slang los, kon ik een nieuwe kopen en konden de mannen de slang vast zetten. Ondertussen had ik samen met oudste puber de badkamervloer, trap en gang droog gekregen. De Ikea-lades namen weer wat tijd in beslag, maar na drie uur hadden we weer via de normale weg water, heel veel natte handdoeken en had ik een onderwerp voor mijn column!

Ik zal nooit meer zeggen dat ik een stoere onafhankelijk vrouw ben die geen vent nodig heeft. Technische zaken, loodgieterperikelen, daar snap ik niks van. Maar ik weet wel, en dat kan vast niet iedereen zeggen, hoe ik twee mannen tegelijk, al liggend op mijn badkamervloer kan krijgen