Tot ziens

Beste burgers, lieve inwoners,

Ik ben geen Albrandswaardse. Maar in de afgelopen jaren ben ik me zeer verbonden gaan voelen met de gemeente. Niet omdat het sinds 1 mei 2015 mijn werkgebied is. Nee, het zit 'm in iets anders. De mensen die hier in de dorpen wonen, hebben iets bijzonders. Iets wat je anno 2019 niet meer als vanzelfsprekend mag aannemen. Hier zijn de inwoners nog echt betrokken bij en verbonden met elkaar. Hier wonen honderden mensen (zo niet meer), die samen een eenheid vormen en klaarstaan voor de ander. En weet je wat? Velen hebben ook mij in hun hart gesloten. Iets wat ik als 'buitenstaander' en als 'dame van de krant' nooit zo had meegemaakt, laat staan voor mogelijk gehouden.

Jarenlang heb ik me begeven in de lokale journalistiek. Een bewuste keuze. Ik meen dat daar het nieuws is te vinden dat de mensen echt raakt. Inwoners willen graag weten wat zich afspeelt in de gemeenschap, waar zij wonen en waar hun kinderen opgroeien. Iedereen wil toch immers een veilige en prettige woonomgeving? En ik heb het altijd belangrijk gevonden de mensen daarin te mogen informeren op een zo onafhankelijk mogelijke wijze. Ik ging van Dordrecht naar het Groene Hart en na een klein uitstapje in de bedrijfsjournalistiek, ging ik weer snel terug naar het wereldje waar ik mij zo thuis voel. In dit lokale wereldje heb ik in vijftien jaar tijd veel gezien en meegemaakt. Op alle vlakken.

Na bijna vier jaar voor De Schakel te hebben gewerkt, durf ik te zeggen dat Albrandswaard bijzonder is. Door de vele vrijwilligers, die belangeloos de handen uit de mouwen steken en naar elkaar omzien. Natuurlijk heeft ieder dorp en iedere stad zijn eigen vrijwilligers. Maar hier… hier is het toch net anders. Net groter dan ik ooit gezien en gevoeld heb. Hier zijn er geen loze beloften of alleen maar woorden. Hier worden beloften en goed bedoelde woorden daadwerkelijk omgezet in daden. Zoveel inwoners, die bereid zijn een helpende hand te bieden. En dan maakt het niet uit waar het om gaat. Om mensen die eenzaam zijn, jongeren die hulp nodig hebben, inwoners die in armoede leven… Maar ook onveiligheid op straat wordt opgepakt en evenementen nieuw leven ingeblazen. Voor elkaar, met elkaar.

Lieve inwoners, ik wil jullie bedanken voor de mooie tijd die ik hier heb mogen hebben. Voor de deuren die voor mij werden geopend, verhalen die werden gedeeld en ook voor de inzet die jullie voor mij hebben gepleegd. Voor mij is het tijd om te vertrekken bij De Schakel. Ik heb een prachtige baan gevonden, waarin ik verder kan groeien, op mijn plaats ben en toch de verbinding met het lokale mag behouden. Maar het laat mij niet koud dat ik het warme bad, waarin ik bijna vier jaar geleden terecht kwam als 'dame van De Schakel' verlaat. Gelukkig mag ik de verbinding met Albrandswaard behouden en blijf ik werkzaam binnen de gemeentegrenzen. Dus hopelijk tot ziens.

Marianne Vermaat