Afbeelding

'Je doet het gewoon omdat je het wilt doen'

Algemeen

De landelijke week van de mantelzorg wordt in Albrandswaard gehouden op zaterdag 10 november. Mantelzorgers uit de gemeente hebben zich de afgelopen tijd kunnen aanmelden en worden die dag verwacht bij JCA. Steunpunt Mantelzorg, onderdeel van Stichting Welzijn Albrandswaard, wil de mensen die belangeloos zorgen voor een naaste die dag in het zonnetje zetten.
Een van de mantelzorgers is Ine de Wolf.

,,Als je het zelf nog kunt, dan doe je dat. Ik doe het met liefde en ik hoop dat het nog heel lang duurt voordat ik het punt bereik dat ik het zelf niet meer kan." Ine de Wolf (67) is mantelzorger voor haar man Peter. De afgelopen zeven jaar staat zij hem al in alles bij en verzorgt hem met grote toewijding.

,,Opgeven is geen optie, vind ik een rotuitdrukking. Maar het is wel de realiteit. Ik vind ook dat als je niet doorgaat, het net is of je zegt dat iemand dood mag gaan."
Ine is een sterke vrouw, die altijd midden in het leven heeft gestaan. Naast haar gezin, gezegend met twee zoons, werkte zij jarenlang, onder andere als projectleider bij de gemeente Geertruidenberg, en de familie had een rijk sociaal leven. Ze stopte met werken toen ze naar Albrandswaard verhuisde.

In 2011 werd bij haar man longkanker met uitzaaiingen ontdekt, na een lang traject van zoeken wat hem mankeerde. ,,Ik heb veel chemo en bestralingen gekregen en het kostte me heel wat jaren om er bovenop te komen. Maar door de behandelingen kreeg ik last van hartklachten en nierfalen", vertelt hij. ,,Daarmee groeide ook de zorg voor mij." Ine is nuchter: Je doet het gewoon, omdat je het wilt doen. Dit is hoe het is. Dit is mijn leven. Maar ik mis het werkende leven soms wel."

Maar het is lang niet altijd gemakkelijk, hoewel Ine alles gemakkelijk probeert weg te wuiven en zichzelf snel wegcijfert. ,,Ik regel alles voor hem; zijn medicijnen, boodschappen, het huishouden… op dagen dat het niet goed gaat, verzorg ik hem extra; als hij weer wonden heeft, zorg ik dat het materiaal in huis komt en ik verzorg de wonden…"
De lijst lijkt haast eindeloos van alle organisatorische ballen, die zij in de lucht houdt. ,,In principe kan ik niet een hele dag weg, nee. We gaan kijken of we kunnen aansluiten bij het maatjesproject. Hij vindt biljarten bijvoorbeeld leuk. Maar mijn man is heel bevattelijk. Dat zorgt dat veel dingen niet meer kunnen. Wij namen bijvoorbeeld ook deel aan de activiteiten hier in de gemeenschappelijke ruimte maar dan kan het heel snel mis gaan. Dan heeft hij bijvoorbeeld snel een longontsteking." Peter: ,,En dan zijn we zo weer twee weken verder."
De sociale kring is door de ziekte behoorlijk uitgedund. ,,Je loopt tegen onbegrip aan als je afspraken vaker moet annuleren. En als we bij verjaardagen zeiden 'we gaan het proberen', merkte ik dat mensen dat geen fijn antwoord vinden. Ik snap het wel, want we zijn niet altijd de gezelligste en dat willen mensen wel graag als visite", aldus Ine. Haar man vult aan: ,,We moeten bij alles keuzes maken. Het is moeilijk te accepteren als dingen niet meer lukken want je wilt per se wel. Of het lukt dan niet of ik er ben er dagen ziek van."

Alsof het niet genoeg was, balanceerde haar oudste zoon begin dit jaar op het randje van de dood. Een simpel griepje, bleek een behoorlijke griep te zijn, inclusief longontsteking. Hij kreeg een sepsis (bloedvergiftiging). Dat is een ontstekingsreactie van het hele lichaam als reactie op een infectie. Hij lag 3,5 maand op de Intensive Care, een been en een voet zijn geamputeerd omdat het weefsel afstierf en hij revalideert nu nog steeds in Rijndam. Ine: ,,De eerste anderhalve maand was ik iedere dag bij hem. Tot het wat beter ging. Gelukkig kan Peter wel wat. Nu traint hij veel en kan hij alweer zelf eten." Maar ook hier nam Ine een rol van mantelzorger op zich. Zij probeerde overal te helpen waar mogelijk; bijvoorbeeld met de opvang van het kleinkind, dat nu een vader in het ziekenhuis had. ,,Kleinkinderen maken ook veel goed. Zij geven je energie."

Steunpunt Mantelzorg van Stichting Welzijn Albrandswaard is er om de mantelzorgers, de naam zegt het al, te ondersteunen. Dat gebeurt in de vorm van gesprekken, trainingen en workshops. Mantelzorgers kunnen praten met Heleen Visser, die het steunpunt runt of met elkaar tijdens bijeenkomsten.
Ook zijn er trainingen om te leren over zaken als weerbaarheid en de balans tussen draagkracht en draaglast. En er staan workshops waarbij er weer eens iets ontspannends kan worden gedaan op de agenda. ,,Ik zoek naar een balans tussen activiteiten en trainingen", vertelt Heleen. ,,Je hebt bij mantelzorgers geen standaard begeleiding, want ieder mens is anders. Ik leer van de mantelzorgers en kan dat weer gebruiken bij anderen. Vanuit hun ervaringen, bouwen we verder."
Een belangrijk aspect van het Steunpunt is volgens Heleen de respijtzorg. ,,Als Ine ziek wordt bijvoorbeeld, dan zijn er logeeradressen binnen Albrandswaard waar Peter naartoe kan. Of als een mantelzorger even op vakantie moet om te zorgen dat hij of zij het weer aankan. Er is een appartement in de Hooge Werf waar dit mogelijk wordt gemaakt en alle benodigde zorg voorhanden is. De mantelzorger moet het zelf dan wel los kunnen laten."
Daarnaast is er nazorg voor als degene voor wie de mantelzorger zorgde wegvalt. Heleen: ,,Anders zou je iemand in de steek laten. Die persoon had langere tijd een dag-invulling en dat valt weg. Wij kunnen helpen daarin."
Ine zegt blij te zijn dat zij bij Steunpunt Mantelzorg is aangehaakt. ,,Het is fijn om te kunnen praten met mensen die in een vergelijkbare situatie zitten. Mensen in mijn omgeving zeggen soms dat ik iets niet goed doe of ze begrijpen mij niet als ze bellen om te vragen hoe het gaat en ik even niet wil praten. Ik houd het soms niet vol en dan wil ik niet huilen aan de telefoon. De mensen bedoelen het goed, maar soms gaat het gewoon even niet. Andere mantelzorgers begrijpen dat als geen ander."

Ine hoopt nog lang voor haar man te zorgen. Heleen: ,,Ine is altijd creatief in het bedenken van oplossingen." Ondertussen zijn zij en Peter bijna vijftig jaar getrouwd, iets waar zij trots op is. ,,Ik doe alles met liefde. We maken van alles mee maar toch gaat het vanzelf."

Advertenties uit de krant