Het gezicht achter de camera
AlgemeenPOOTUGAAL – Geboren en al tachtig jaar getogen in Poortugaal is hij; Kor van Pelt. Zijn wieg stond aan de Oud Rhoonsedijk, vlak bij Molen 't Hert die er toen nog stond. Van beroep is hij elektrotechnicus.
Waar kennen wij jou van?
Vooral van de fotografie. Toen ik in 1970 stopte met wielrennen, ben ik dat naast mijn werk als hobby gaan doen. Ik ben erin gerold in de tijd van het blad Rhoon Vooruit en de laatste 25 jaar heb ik zo'n beetje alle foto's gemaakt voor De Schakel. Verder heb ik met Annemarie van Es boekjes gemaakt over Rhoon en over de Hervormde Kerk, met Cees Zevenbergen over Poortugaal en met Arie Beukelman over lokale boerderijen. In 2014 ben ik gestopt met fotograferen voor De Schakel.
Wat doe je precies?
Ik ben nu al mijn foto's in kaart aan het brengen. Beschrijven met wat het is en waar het is. Bijvoorbeeld van Portland van toen er nog niets stond. Dat herkent strak niemand meer natuurlijk. Ik ben nu bezig met 70.000 zwart-wit negatieven, dat zijn de belangrijkste.
Kom je vaak mensen tegen die jou ergens van kennen?
O ja, heel veel. Ze vragen mij dan ook vaak of ik ergens nog foto's van heb. En omdat ik natuurlijk altijd overal bij was kennen de mensen mij wel, maar ik hen vaak niet.
Wat is je gezinssituatie?
Ik ben getrouwd met Willy. We hebben drie dochters, drie schoonzonen, acht kleinkinderen en één achterkleinkind.
Waar heb je het laatst heel hard om gelachen?
Zaterdag nog in de Oudheidkamer. Daar was Arie Beukelman en hij kan heel smakelijk en vol humor vertellen over zijn diensttijd bij de marine.
Wat is je mooiste
jeugdherinnering?
Het schoolreisje van 1946 naar Den Briel. Daar kregen we een flesje gazeuse en toen we er achter kwamen dat je dat kon schudden en dat je er daarna mee kon spuiten, werd het al snel een jolige bende. Meester Roest, het hoofd van de school, dacht daar overigens heel anders over.
Wanneer was je het
gelukkigst?
Toen er 'iets' in mijn longen werd gevonden en toen na een scan bleek dat het geen asbestkanker was. Daar was ik wel bang voor, omdat ik daarmee gewerkt heb. Het bleek 'slechts' een longontsteking te zijn.
Waar ben je verdrietig om
geweest?
Om het overlijden van mijn oudste zus in het voorjaar. We begrepen elkaar altijd goed en ik kon heel goed met haar opschieten. Tijdens mijn wielerperiode was ik altijd welkom als er bij haar in de buurt een wedstrijd was. Kon ik daar ook blijven slapen.
Wie is je grote voorbeeld?
Werry Crone; fotograaf van dagblad Trouw. Hij fotografeerde vaak mensen en dat sprak mij aan.
Welke muziek luister je graag?
Jazzmuziek, combo's en big bands. En door mijn vrouw waardeer ik nu ook klassieke muziek.
Welke toekomstdromen heb je?
Ik leef al 72 jaar in een land waar geen oorlog is. Dat wens ik ook mijn kinderen en kleinkinderen toe.
Waar word je verlegen van?
Als fotograaf neem ik in alle situaties de regie, maar zonder camera ben ik een ander mens. Dan ben ik iemand die liever niet in de belangstelling staat.
Welk talent zou je willen
hebben?
Ik had wel jazz-saxofonist willen worden. Maar dat is niet gelukt. Later ging ik ook liever wielrennen.
Hoe sta je 's morgens op?
Altijd vroeg en opgewekt.
Wat zijn je hobby's?
Wielrennen, fotograferen en lezen. En ik heb jaren een aquarium gehad.
Wat zijn je angsten?
Angst is een slechte raadgever.
Wat vind je stom?
Dat 'men' niet in staat is de Rhoonse stort te ruimen en alleen maar lapmiddelen kan verzinnen. Dat is geen saneren, dat is aanrommelen en verbergen.
Wat is het laatste Whatsappje dat je kreeg?
Een verslag van de vergadering van de Oudheidkamer.
Wat kijk je op tv?
Sport, Engelse politieseries en actualiteitenrubrieken.
Wat is je favoriete quote?
Niet geschoten is altijd mis.