Afbeelding

Eigen bovenbeen oefendoek voor tatoeëerders

Algemeen

Toen Cees 24 was stond hij als gediplomeerd kok achter het fornuis in het horecabedrijf van zijn vader. Nu is Cees Punt (51) samen met Robin van Raalte (23) dagelijks te vinden in zijn tattoo shop in Ridderkerk.

Door Ronald Hooijmeijer

Ik spreek Cees en Robin tussen de drukke verbouwingswerkzaamheden door, want in november moet de nieuwe vestiging aan de Ringdijk open.

,,In die tijd ging dat gewoon zo", zegt Cees daarover. ,,Als scholier hielp ik mijn vader in de zaak en eigenlijk vanzelfsprekend volgde ik de opleiding tot kok. Ik deed het met veel plezier, maar als ik terugdenk, dan loopt het tekenen al van jongs af aan als een rode draad door mijn leven. In mijn schriften op school stonden weinig letters, maar heel veel tekeningen", lacht hij.

,,Bij mij was het net zo", valt Robin bij. Ik maakte mijn huiswerk met tekeningen. Altijd aan het tekenen. Op school, maar ook in mijn vrije tijd. Het maakte niet uit waarop. Papier, maar ook graffiti op muren of andere objecten die zich daarvoor leenden. Uiteindelijk ben ik de opleiding voor grafisch vormgever gaan doen en ben ik gaan tatoeëeren. Daar was wel enige overredingskracht voor nodig, maar toen mijn ouders ook inzagen dat ik veel talent had gingen ze akkoord en kon ik van mijn creativiteit mijn beroep gaan maken."

Hoofdprijs
,,Bij mij was een bezoek aan een tattoo beurs in Düsseldorf de ommekeer" gaat Cees verder.
,,Op een stuk kunsthuid mocht je, in wedstrijdverband, een tattoo zetten. Aan het einde van de beurs werden alle tattoos beoordeeld en ging ik met de hoofdprijs naar huis. Dat was voor mij het signaal om mijn beroep als kok gedag te zeggen en mij volledig op het tatoeëeren te richten. Vanaf mijn vroege jeugd was ik al geïntrigeerd door tatoeages. Op mijn 14e had ik de eerste tekening dan ook al op mijn lichaam. Nu was het tijd mijn passie te volgen."
,,Ik ben op mijn zolderkamer begonnen. Familie, vrienden en kennissen waren de eerste klanten. Het ging goed. De klantenkring werd groter en de tatoeages beter," lacht Cees.
,,Als je de kwaliteit van toen beoordeeld naar de normen van nu, dan schieten de tranen in je ogen. Alles is nu zoveel mooier, zoveel strakker. Natuurlijk hebben we veel meer ervaring, maar vooral de techniek is veel verbeterd waardoor de resultaten mooier zijn."
,,Mijn eerste tattoo zette ik op mijn bovenbeen. Dat doet vrijwel iedere beginnende tatoeëerder. Weet je gelijk hoe het voelt en als er iets mis gaat dan moet je daar zelf tegenaan kijken." Ik kijk Robin vragend aan. Die lacht. ,,Klopt, ook ik heb mijn eerste tattoo op mijn bovenbeen gezet. En nog tatoeëer ik graag op mijn eigen lichaam. Je kan wat dingen uitproberen en zeg nu zelf, wie kan je ideeën beter uitvoeren dan jijzelf."

Verrassingen
Dat brengt mij direct op de vraag of klanten weleens verkeerd begrepen worden en ze teleurgesteld de winkel verlaten. Robin: ,,Met de manier waarop wij werken is dat eigenlijk uitgesloten. Na het eerste gesprek met de klant maken we een ontwerp. Als dat is goedgekeurd en daar kunnen zomaar twee of drie aanpassingen op gedaan worden, zetten we de tattoo met Photoshop op het lichaam van de klant. Zo ziet de klant, zelfs in 3D, precies hoe het resultaat wordt. Pas als alles naar wens is gaan we tatoeëeren. De kans op ongewenste verrassingen is dus nul. Net als de kans op het oplopen van één of andere infectie door het niet schoon werken. Gecertificeerde tattooshops werken volgens door de GGD bepaalde en streng gecontroleerde regels."

Beroemdheden
Ik ben benieuwd hoe komt dat er zoveel mensen een tatoeage hebben. Op het strand moet je zoeken naar iemand die zijn of haar lichaam niet versierd heeft. Cees en Robin kijken elkaar een beetje lachend aan. Ze vinden het duidelijk geen probleem dat de interesse in deze stokoude manier van jezelf een eigen identiteit geven populair is. Robin daarover. ,,Er wordt tegenwoordig heel anders tegen tatoeages aangekeken dan vroeger. Toen was het een taboe. Iets voor zeemannen, motorbendes of criminelen, zo was de algemene opinie. Toen BN'ers, voetballers en andere beroemdheden tattoos zetten en die openlijk toonden, toen heeft het een vlucht genomen. Het is niet vreemd of bijzonder meer, maar maatschappelijk aanvaard. Iets om te laten zien of om op je hart te dragen. ,,Nou, zullen we dan maar", besluit ik met een grapje en sta op met het idee mijn jas te pakken en weg te gaan. Maar Cees en Robin willen maar wat graag laten zien dat ze geen mooi verhaal vertellen maar werkelijk hun beroep met veel liefde voor hun vak uitvoeren. ,,Is goed hoor," zeggen ze dan ook bijna in koor. ,,Zeg maar wat en waar." Ik slik en besluit ze maar snel de hand te drukken en er vandoor te gaan. Er moet toch iemand komende zomer zonder tattoo op het strand in Hoek van Holland lopen.

Afbeelding
Afbeelding

Advertenties uit de krant