Afbeelding

De eerste grote brand 'in het eggie'

Algemeen

Wanneer je besluit om bij de brandweer te gaan, beroeps of vrijwillig, is er een besef dat je dingen mee gaat maken die je nooit meer zult vergeten. Soms omdat ze heel heftig zijn, soms omdat ze heel mooi zijn en soms ook omdat het simpelweg 'de eerste' was.
Na het beginnen bij korps Albrandswaard was alles spannend, zelfs de automatische brandmeldingen die negen van de tien keer loos zijn. Er zijn wat kleine brandjes voorbijgekomen zoals buitenbranden, voertuigbranden en prullenbakken. Ook een paar keer brand in een woning had ik toen wel meegemaakt. Denk dan bijvoorbeeld aan een TV of wasmachine/droger. Een brand van grotere omvang en bijbehorende grote gevaren had ik veel geoefend, maar nooit 'in het eggie' meegemaakt. Tot in april 2007 de piepers gingen voor een woningbrand in het Ghijseland in Rhoon.
We hadden toen nog twee tankautospuiten in onze kazerne, ik zat op de eerste en was nummer 1. Dat wil zeggen dat ik samen met nummer 2 de eerste aanval doe: de aanvalsploeg. Aanrijdend kregen wij door dat de brand een zolder betrof en dat de bewoners niet binnen waren. Er kwam steeds meer informatie binnen en het werd steeds duidelijker: we zouden echt flink aan de bak moeten.
We hingen onderweg onze ademluchtflessen en – maskers om, pakken lamp, portofoon, handschoenen, deur-ram en bij aankomst waren we klaar voor actie. De rook sloeg al uit het dak terwijl wij met onze slang naar de voordeur renden. Er waren geen mensen om de voordeur te openen dus we pakten onze ram en ramden de voordeur in. We deden onze maskers op, checkten of er druk op de waterslang stond en gingen naar binnen. Hier hing wat lichte rook, maar verder niks aan de hand. Snel de trap op. Op de eerste verdieping hing meer rook en was het geluid van een flinke brand hoorbaar boven onze hoofden. Een verbazingwekkend hard en indrukwekkend geluid.

We trokken de slang naar boven zodat we voldoende lengte hadden om nog een verdieping hoger te gaan. Ik ging voorop en mijn maat Bert, nummer 2, voerde de slang door. Toen ik naar boven keek, zag ik niks anders dan rook. Ik spoot water in de rook om te kijken hoe heet het was en aan de mate van druppels die terug kwamen kon ik opmaken dat het echt flink heet was. Ik slikte even en begon de trap op te lopen. Bij elke stap spoot ik water in de rook om deze te koelen. En bij elke stap voelde de hitte zwaarder op mijn schouders. Inmiddels zag ik de vlammen boven me dansen. Door! Liggend op mijn buik, staan kon niet meer door de hitte, zag ik verderop dat alles wat op zolder staat in brand stond. Verder moest ik niet gaan. Wat was er nog te redden? Ik bluste vanaf de vloer van de overloop wat ik kon. En toen hoorde ik een groot lawaai; de dakconstructie bezweek en in de kamer verderop waar ik niet meer in wilde gaan, stortte het dak in. Daardoor konden de rook en hitte goed weg, had ik meer zicht en daalde de temperatuur.
Buiten hadden de collega`s hun stralen ook op de zolder gericht en konden we de vlammen redelijk snel doven. Mijn ademluchtfles was leeg aan het raken en ik begaf mij naar buiten. De volgende ploeg nam onze straal over en wij kregen drinken en rust.
Toen pas besefte ik hoeveel je aan je opleiding, oefenavonden en bijscholing hebt. Zonder er veel bij stil te staan, hadden we alles goed gedaan en de gevaren goed ingeschat. We waren gesloopt, maar de klus was zo goed als mogelijk geklaard. De zolder was niet meer te redden, maar door ons optreden bleven de rest van het huis en de naastgelegen woning bespaard.

Xander Breuls
Coördinerend bevelvoerder

Volg ons ook op facebook: www.facebook.com/BrandweerAlbrandswaard en twitter @TS42_1

Advertenties uit de krant