Afbeelding

Echtpaar Welvering zestig jaar getrouwd

Nieuws

‘We hebben een goed leven samen’ POORTUGAAL - Zij was een meisje ‘van Zuid’, hij een knul uit Groningen. Ze vonden elkaar in Zuid-Afrika en vierden woensdag 1 juli hun zestigjarig huwelijk. Een sprookje? Dat zou het jubilerend echtpaar niet willen zeggen. ,,We staan met beiden benen stevig op de grond. Maar we hebben een goed leven samen.” Burgemeester Hans Wagner bracht een bezoek aan meneer en mevrouw Welvering en feliciteerde hen.

Zijn ouders emigreerden in 1949 naar Zuid-Afrika, die van haar in 1952. Daar leerden zij elkaar kennen en trouwden in 1955. Ze kregen drie kinderen, een jongen en twee meisjes, en besloten in 1962 terug naar Nederland te gaan. ,,Vanwege de sociale voorzieningen”, vertelt meneer desgevraagd. ,,Daar in Zuid-Afrika heb je niets als je je baan kwijt raakt. En met drie kinderen wilden we zekerheid.”

Het echtpaar ging in Rotterdam wonen en kreeg nog twee kinderen. Twee meisjes. Na vijftien jaar, in 1978, betrokken zij hun huis aan de Kruisdijk en wonen daar nog steeds. ,,Fantastisch. We wonen hier goed”, aldus mevrouw. De dochters wonen allemaal in de buurt en komen geregeld langs. Hun zoon besloot terug te gaan naar Zuid-Afrika, maar er wordt veel contact gehouden. ,,Ik ging al die jaren ook heel vaak daar naartoe. Zeker als mijn zoon een kind kreeg”, vertelt mevrouw. De teller staat ondertussen op zeven kleinkinderen en twee achterkleinkinderen. Het echtpaar, 82 en bijna 79 zij meneer en mevrouw, is nog gezond en hoopt lang zelfstandig te blijven wonen in hun huis. ,,En als ik hulp nodig heb, staan mijn dochters altijd klaar. Zoals wij ook altijd klaar staan en hebben gestaan voor hun. Vroeger kwamen alle kinderen met hun gezin op zondag langs. Mijn kleinzoon zei ooit: ‘zoals een ander op zondag naar de kerk gaat, zo kom ik elke zondag hier.’”
Hij verdiende zijn geld als timmerman en zij werkte de eerste zes jaar in de Klepperwei. Maar zij hadden ook een hobby waar veel tijd in ging zitten: Schipperkes (hondenras) fokken en shows mee lopen. Zij gingen altijd samen er naartoe. En niet zonder succes. Overal aan de Kruisdijk hangen nog medailles van kampioenschappen en staan vitrines vol bekers. Meneer meldt dat er zelfs al veel bekers zijn weggedaan omdat het schoonhouden zoveel werk kostte. Het succes was niet alleen nationaal. Mevrouw: ,,Onze pups zitten over de hele wereld. Amerika, Tsjechië en er kwamen zelfs mensen uit Rusland pups bij ons halen.”
Het zestigjarig huwelijk werd gevierd met een barbecue in de tuin met de kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en buren. Mevrouw: ,,We wilden niet weg. Als je een etentje houdt, zit je aan een lange tafel en zie je niet iedereen. Dat wilde ik niet. Onze familie is groot zat.”

Advertenties uit de krant