Column Brandweerman Xander Breuls: Bijzondere reünie na tien jaar

Ik was ooit een vrij enthousiaste wielrenner en fietste in mijn schaarse vrije tijd graag op mijn racefiets. De rondjes in de buurt waren wat gewoontjes geworden en daarom deed ik mee aan wat andere ritten in Nederland en het buitenland. Zo heb ik ooit met een ALS-patiënte achterop een tandem, gesteund en geholpen door onze brandweer-fietsploeg, de Mont Ventoux beklommen tijdens de Tour du ALS. Tien jaar geleden deed ik samen met toenmalig collega Raymon en een vriend (Barry) mee met de Ronde van Vlaanderen. De fietsploeg van deze Barry kwamen wij onderweg tegen en fietsten samen op. 135 kilometer kasseien, heuvels, bergen en lange wegen legden wij als groep af. Bij het laatste rustpunt ging het echter mis. Een van de ploegleden kwam in paniek naar binnen en riep dat het mis ging met een ander ploeglid; Marco. Raymon en ik schoten gelijk in onze brandweer modus en vroegen wat ‘mis gaan’ in dit geval betekende. Toen we vernamen dat Marco onwel was geworden renden we naar buiten en troffen hem tussen wat fietsen aan. Door onze brandweer ervaring en opleiding zijn we direct gaan handelen. We hebben de fietsen weggehaald, ruimte gemaakt, de reanimatie gestart en de mensen van de plaatselijke EHBO aangestuurd om de AED te halen en 112 te bellen. Een Engelsman is ons komen helpen reanimeren en uiteindelijk is Marco met de ambulance naar het Belgische ziekenhuis vervoerd. Hier is hij geopereerd en intensief behandeld en kan het gelukkig navertellen.

Afgelopen weekend waren Raymon, Barry en ik uitgenodigd bij het feestje van Marco om te vieren dat het inmiddels 10 jaar geleden is dat wij hem hebben kunnen redden. Voor iedereen toch wel een mooi en belangrijk moment om even, maar niet te lang, bij stil te staan. Waar een ‘hobby’ al niet goed voor kan zijn.