Betty Oosting (60)

Waar kennen we jou van?

Ik woon sinds mijn twintigste jaar in Poortugaal. Ik ben vijf jaar eigenaresse van Betty's naaiatelier. Sinds twee jaar zit ik in een heel leuk oud pandje aan de Achterweg. Ik denk dat mensen mij ook kennen van 'De Daltons', omdat ik vier zonen heb. Ik ben ook heel actief geweest bij v.v. Oude Maas. Ik was trainster en leidster van de F'jes en deed allerlei hand- en spandiensten.

Vertel eens meer over je naaiatelier.
Mijn moeder was naaister en ik vond het als kind al erg leuk. Ik werkte vaak al als coupeuse uit huis. Dit pandje is een droom die werkelijkheid werd. Ik vind het heerlijk om hier te werken. Ik maak kleding op bestelling, ik verstel, heb een stomerijdienst en mensen kunnen ook hun schoenen ter reparatie aanbieden. Het is hier huiselijk en er is geen drempel. Mensen komen langs voor een praatje of voor de haak-, brei-, en naailessen die ik geef.

Hoe is jouw gezinssituatie?

Ik ben vijftien jaar samen met Bas. Hij heeft twee zonen. Samen hebben we dus zes zonen. Een gezellige boel. Ze wonen geen van allen meer thuis. En dan is er nog ons hondje Bluf. Hij is elf jaar en is vaak bij me in de winkel.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?

Ik deed veel aan sport. Ik heb alles zo'n beetje gedaan wat er bestaat op dat gebied. Ook denk ik meteen aan de zomervakanties in Italië met de caravan.
Waar word je gelukkig van?

Ik ben gelukkig als mijn naasten gelukkig zijn. Als er harmonie en gezondheid is in mijn gezin en natuurlijk als ik in mijn winkel ben. Ik naai de hele dag en als ik 's avonds thuis op de bank zit, ben ik aan het haken.

Waar ben je verdrietig om geweest?

Om het verlies van dierbaren. Verder voel ik me eerder teleurgesteld dan verdrietig. Maar dat duurt meestal maar even. Als mensen anders reageren of handelen dan ik zou doen.

Welke toekomstdromen heb je nog?

Ik hoop hier nog heel lang te blijven zitten en mijn werk te kunnen doen. Ik droom ook weleens van een mooie reis maken van zes weken, maar de werkelijkheid is dat ik na een week vakantie wel weer naar huis wil.

Hoe zouden je vrienden jou omschrijven?

Druk, gehaast, ondernemend, hart op de tong, bereid om anderen te helpen en een luisterend oor.

Hoe sta je 's morgens op?

Om acht uur. Ik begin de dag met koffie en een sigaretje. Ik ontbijt niet. Mijn eerste maaltijd is om half een in de middag.

Welke verleiding kan je niet weerstaan?

's Avonds kan ik genieten van chocolade. Maakt niet uit welke smaak. Ook drink ik graag een wijntje (lang niet iedere dag), sigaretje erbij en mijn haakwerk.

Wat zijn je angsten?

Ik ben een nuchter persoon en heb niet echt angsten. Ik ga bijvoorbeeld niet naar pretparken en in achtbanen, maar dat is vooral omdat ik het niet leuk vind. Waarom zou ik zoiets doen?

Wat vind je stom?

Mensen die klagen over niets. Hoewel ik dat zelf ook wel kan doen. Ik vind ook niet zoveel stom.

Wat heb je geleerd van je moeder?

Iedereen in zijn of haar waarde laten, met twee benen op de grond staan, gelukkig zijn met kleine dingen en een helpende hand bieden waar mogelijk.

Wat zou je aan jezelf willen veranderen?

Misschien wat minder impulsief zijn en ik kan soms té enthousiast zijn. Aan de andere kant: ik heb nu eenmaal het hart op de tong en eerlijk duurt tenslotte altijd nog het langst. Ik ben ook niet zakelijk genoeg. Als ik een knoop aan een klant geef en ze vragen wat ik van ze krijg, zeg ik: 'een punthoofd'. De prijzen verhogen vind ik ook vreselijk, hoewel het soms natuurlijk moet. Dus rijk zal ik wel nooit worden.

Wie heb je voor het laatst gebeld?

Mijn moeder. We hebben dagelijks contact met elkaar.

Wat is je favoriete quote?

Blijf jezelf, doe je niet anders voor en blijf met twee benen op de grond staan. Je bent er om elkaar te helpen en niet naar de verdoemenis.

Wil je nog iets toevoegen?

Dat weet ik zo snel niet.
Schrijf maar op dat ik heel gelukkig ben met dit pandje aan de Achterweg.
Het is een heerlijk idyllisch plekje.