Uw zorg is ook mij een zorg

Doen wij op het gebied van zorg de juiste dingen en doen we de dingen goed? Moeilijk om daar antwoord op te geven. Op het gebied van jeugdhulp, zorg, leerplicht en kwaliteit kinderopvang word ik op de hoogte gehouden door kostenrapportages, verzuimcijfers, kwaliteitsrapporten, benchmarkgegevens en klanttevredenheidsonderzoeken. Dit soort gegevens moet een antwoord geven op bovenstaande vraag.

Ja, onze budgetten zijn heel belangrijk en het is goed te weten of onze zorgaanbieders voldoen aan de nodige kwaliteitseisen. Gebruikscijfers over zorg, vroegtijdig schoolverlaten en laaggeletterdheid, kunnen we vergelijken met elke andere gemeente in het land. De klanttevredenheidsonderzoeken geven een beeld van de gemiddelde tevredenheid van een kleine groep mensen.

Maar doen we nu de juiste dingen en doen we deze dingen nu goed, of niet? En hoe kunnen we ons verbeteren? Uit gemiddelde antwoorden en vergelijkingen met elders kan ik dat niet beantwoorden. Ik heb ook gevoel nodig. Meer dan ooit zijn we afhankelijk van uw ervaringen. Gelukkig willen veel mensen hun verhaal delen. Vaak zijn dat de minder goede ervaringen. Zijn dat dan uitzonderingen, of is er soms iets structureels mis? Voor ons is het in elk geval vaak aanleiding er dieper in te duiken.

Maar soms schrik ik van verhalen. Deze gaan verder dan een klacht, of een bezwaar. Deze mensen lopen al jaren op tegen onbegrip en niet passende zorg en voelen zich niet meer gehoord. Zij hebben geen geloof meer dat het zal verbeteren. Het netwerk van zorg om hun kind bijvoorbeeld wordt niet als passend ervaren. Zij komen niet klagen, maar komen met inspirerende ideeën en grote plannen met als doel het zelf te gaan doen.
Zo heb ik ouders gesproken die een school wilden starten in Albrandswaard, zelf pleegzorg op willen zetten, een tweede Wish-huis willen realiseren, of zelf een kleinschalige instelling te starten voor kinderen die 24-uurs zorg nodig hebben.
Vind ik dat vreemd of eigenwijs? Nee, zeker niet!

Het zet mij aan het denken. Het toont hoe moeilijk het is voor instellingen om maatwerk te leveren voor elk kind, voor elke hulpvraag. Vervolgens denken we na hoe we deze ouders wel kunnen helpen. We hebben niet altijd een antwoord, omdat dit over zorg gaat die buiten onze verantwoordelijkheid valt, namelijk onder de Wet Langdurige Zorg. Maar we kijken graag mee bij instellingen waar het fout gaat, zodat we misschien bij kunnen dragen aan het verbeteren van de zorg daar. En mocht dit geen enkel resultaat hebben zullen we blijven proberen u met mensen in contact te brengen die u misschien wel vooruit kunnen helpen.
Zo hoop ik dat uiteindelijk iedereen zich gehoord voelt en zijn we samen een stapje verder in het verbeteren van de zorg.

Maret Rombout,
wethouder